Kategoria: Spotkania formacyjne

Msza Święta z trzeciej niedzieli zwykłej zgromadziła pensjonariuszy Domu Opieki. Sprawował ją, jak zwykle ks. Krzysztof. a z naszej wspólnoty wspierali go: Mirek i Wojtek.

W trakcie Mszy i po niej śpiewaliśmy wspólnie kolędy.

Tematem spotkania było: „Odkryć wiarę u Kościele i odkryć ufność do duchownych”.

Na początku i końcu spotkania odmówiliśmy fragmenty Oficjum na Boże Narodzenie św. Franciszka.

Spotkanie zrealizowano w oparciu o materiały przeznaczone na bieżący miesiąc formacji.

Św. Franciszek znalazł wiarę w zrujnowanym kościółku św. Damiana w Asyżu. Przeżywał ją w głębokim zaufaniu do Kościoła i księży. Nie znaczy to, że nie dostrzegał ułomności kościoła instytucjonalnego lecz wezwany przez Boga odbudowania Kościoła zaczynał od samego siebie porywając innych do nawrócenia przez przykład swojego życia.

Jest to również wskazaniem dla nas, którzy również widzimy niedoskonałości innych, w tym księży i biskupów, aby nie narzekać lecz zaczynać od nowa dając przykład chrześcijańskiego życia.

W spotkaniu udział wzięli:

• ks. Marcin,
• Ela J,
• Aniela,
• Ola,
• Agnieszka G,
• Agnieszka W,
• Artur,
• Gosia B,
• Robert,
• Kasia,
• Małgosia K,
• Wojtek (prowadzący).

Tematem spotkania było Powołanie i ciemność: Panie rozjaśnij ciemność mojego serca. Poszukiwanie własnej drogi.

W ramach spotkania przestudiowaliśmy treść przesłanej konferencji. Wysłuchaliśmy w formie audiobooka kilku fragmentów z tekstów św. Franciszka oraz zastanawialiśmy się nad sensem spotkania z trędowatym oraz rolą ubóstwa w życiu św. Franciszka. Dzieliliśmy się również  naszymi przemyśleniami w temacie odkrywania woli Bożej w naszym życiu oraz o miejscu modlitwy w naszej codzienności.

Z powodu możliwej niskiej frekwencji spotkanie odbyło się na platformie ZOOM.

• Uczestnicy:
• Artur i Agnieszka,
• Wojtek,
• Sebastian i Kasia,
• Robert,,
• Małgorzata  K,
• Marek,
• Robert i Ela,
• Aneta i Rafał.

Po raz pierwszy spotkanie formacyjne odbyło się w sobotę, zgodnie z ustaleniami kapituły wspólnoty.
Rozważaliśmy różne sytuacje i wydarzenia z życia Biedaczyny: początek jego przemiany duchowej, aż do spotkania z trędowatym, próbując odnaleźć w nich odpowiedź, jakimi sposobami Pan Bóg przemawiał do św. Franciszka. Nasze wnioski zapisaliśmy na dużym arkuszu papieru, natomiast obok, na drugim arkuszu, zapisywane były nasze doświadczenia, przez które słyszymy głos Boga i widzimy Jego działanie. 
Ksiądz Marcin przybliżył nam proces wewnętrznego nawrócenia Franciszka. Za słowo kapłana serdecznie dziękujemy!
W spotkaniu uczestniczyli: ks. Marcin, Gosia K., Agnieszka i Mirek,  Gosia B., Wojtek, Ela J., Agnieszka i Artur, Kasia i Sebastian, Ela i Robert oraz prowadząca Ola.

W roku formacyjnym 2021/2022 w naszej Wspólnocie odbyło się w okresie od grudnia 2021 do czerwca 2022 sześć spotkań dla sympatyków. Katechezy te przeznaczone były dla osób zainteresowanych wstąpieniem do naszej wspólnoty (sympatyków), a ich celem jest odpowiedź na pytanie czym jest Wspólnota Franciszkańska Tau. Tematy poszczególnych spotkań wprowadzają w podstawową wiedzę czym jest wspólnota i duchowość franciszkańska tau. Roczny cykl katechez daje sympatykom perspektywę poznania wszystkich aspektów duchowości by się przekonać czy są faktycznie zainteresowani naszą duchowością.

Katechezy prowadził lider Wspólnoty Mirek W., a uczestniczyli aktualni sympatycy: Krzysiek Cz., Rafał M., Ada S.; byli sympatycy (w dwóch spotkaniach): Aneta M. i Małgorzata K. – uzupełniające zeszłoroczną formację, ze względu na późniejsze wejście w cykl spotkań dla sympatyków w roku formacyjnym 2020/2021 oraz Agnieszka W. jako gość podczas jednego ze spotkań.

Na ostatnim spotkaniu formacyjnym w bieżącym roku formacyjnym pochyliliśmy się nad tematem powołania.

Bóg daje powołanie uzdalniając jednocześnie do sprostania mu. Inicjatywa wychodzi od Boga lecz konieczna jest odpowiedź człowieka. Dochodzi więc do dialogu: Bóg przemawia przez uzdolnienia, wydarzenia, ludzi otaczających powołanego, jego pragnienia, itp a człowiek odpowiada. Aby pozytywnie odpowiedzieć na powołanie konieczna jest więc relacja między Bogiem i człowiekiem, klimat modlitwy.

Te i podobne zagadnienia omówione zostały na spotkaniu, które w dużej miało charakter rozmowy i dzielenia.

• Uczestnicy:
• Ela J,
• Ela i Robert U,
• Sebastian,
• Gosia K,
• Krzysiek,
• Wojtek (prowadzący).

Spotkanie formacyjne “Inne kościoły, Inne religie”.

W spotkaniu uczestniczyli:

• Aga i Mirek Wójcik,
• Wojtek P.
• Małgosia,
• Aniela,
• Krzysztof
• Ola i Marek K.
• Artur i Aga G.??
• Kasia i Sebastian N.
• Robert i EIa U.
• Ela J.
• Gosia B.

Podczas spotkania rozważaliśmy temat konferencji “Inne kościoły, Inne religie”. Spotkanie miało charakter prezentacji, podczas której treści ubogacone były zdjęciami z prywatnych zbiorów Eli J., Gosi B. oraz zdjęć ze strony Wspólnoty.

W pierwszej części omówiliśmy największe religie istniejące w dzisiejszym świecie, takie jak Hinduizm, Buddyzm, Islam i Chrześcijaństwo. Podkreślone zostały różnice między Chrześcijaństwem, a innymi religiami. Szczególnie mocno zaakcentowana prawda o Bogu w religii chrześcijańskiej to wiara Chrześcijan w kochającego i przystępnego Boga. W wielu religiach pogańskich mówi się o życzliwości bóstw lub bóstwa, o nadprzyrodzonej ich pomocy. Jednak religie te mocno akcentują działanie człowieka, który musi sam zrobić pierwszy krok w stronę bóstwa, by pozyskać jego miłość, pomoc i wsparcie, np. musi składać liczne ofiary, błagać o pomoc, dokonywać magicznych obrzędów. Chrześcijaństwo natomiast bardzo mocno akcentuje uprzedzającą miłość Bożą. W liturgii Kościoła sakramenty są one przede wszystkim różnymi formami działania samego Boga, pragnącego nas uświęcić, a nie tylko działaniem ludzkim. Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim” (1 J 4,16). Bóg objawienia – to dobry Ojciec, który kocha każdego z nas swoją niezmienną miłością, niezależnie od naszych grzechów i niedoskonałości. On kocha nas nie dlatego, że jesteśmy święci i bezgrzeszni, lecz dlatego, że jest Miłością. Skoro Bóg jest miłością absolutną, niepotrzebne jest pobudzanie Go do miłości jakimiś ludzkimi praktykami.

W dalszej części omówiono klasyfikację wyznań i Kościołów chrześcijańskich oraz różnice między katolicyzmem, a innymi wyznaniami chrześcijańskimi. Na koniec spotkania była chwila na dzielenie się swoimi doświadczeniami z kontaktów z innymi wyznaniami.

Spotkanie formacyjne 20 III 2022 r.,

Temat cyklu Wspólnota apostolska;       Temat spotkania: Kościół.

Uczestnicy: Ela i Robert U. (prowadzący),

• Agnieszka i Mirek W,
• Ola i Marek K,
• Małgorzata B,
• Małgorzata K,
• Aniela M,
• Ela J,
• Krzysztof C,
• Wojtek P.

Rozpoczęliśmy od wysłuchania Ewangelii z dnia (niedziela), krótkiego komentarza do Niego oraz dziękczynienia.

Jak to bywa zazwyczaj postanowiłem podejść do spotkania nieco inaczej… poprosiłem wszystkich by przeczytali wcześniej formacje, by byli z nią zapoznani i mogli aktywnie brać udział w dyskusji, ale też dlatego bo miałem inny pomysł na spotkanie. Prawie nie korzystałem z przygotowanych treści, było tak gdyż skrótowe podanie tego wydawało mi się nie możliwe. Czytając formację zauważyłem , że opiera się ona na pierwszym zdaniu z CREDO.

Postanowiłem, że poznamy trochę historii Wyznania wiary, które to jest bardzo ważne dla Kościoła, ale i dla kościoła. I co też bardzo ważne prowadzi do lub wiąże się ze chrztem św., od którego wszystko się zaczyna dla każdego chrześcijanina.

Obecnie mamy Wyznanie Wiary, które na Mszy św. odmawiamy, jest też Skład Apostolski zwany Małe Credo, odmawiamy je np. w koronce lub różańcu;  wyznanie wiary i wyzbycie się Szatana i wszystkich jego spraw w czasie chrztu św., czy odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych jest też Wyznaniem Wiary.

U św. Franciszka z Asyżu poznawanie Kościoła można powiedzieć, że zaczęło się w praktyczny sposób, chyba można powiedzieć zaczął go poznawać namacalnie odbudowując 3 kościółki. Czyli zaczął od działania, a nie gadania, od pomagania. Później w swoim Testamencie napisze: „Pan dał mi w kościołach taką wiarę, że tak po prostu modliłem się i mówiłem: Wielbimy Cię, Panie Jezu Chryste, [tu] i we wszystkich kościołach Twoich, które są na całym święcie i błogosławimy Tobie, że przez święty krzyż Twój odkupiłeś świat”. Postarał się o wyposażenie w lampę oliwną kościółka św. Damiana, aby światło z niej padające przypominało obecność Boga w świątyni – ciekawostką jest , że w Kościele ta praktyka jest od Soboru Laterańskiego IV w 1215. W Porcjunkuli uświadamia sobie jakie jest jego prawdziwe powołanie. Franciszek żył w czasach trudnych dla kościoła, słabe uczestnictwo, Zycie eucharystyczne, liczni heretycy, kryzys w kręgach kapłaństwa: np. błędy teologiczne. Jednak zmiany zaczynał od siebie, pogłębiał swoją wiarę, również od rozpropagowania kultu Eucharystycznego. Uważał, że mamy trudniej niż apostołowie, bo musimy  wszystko przyjmować oczyma wiary (por. Up. 1,20).

Pierwsze znane nam Credo było to historycznym CREDO IZRAELA, jest to pewne – WYZNANIE WIARY, które zachowywali w pamięci Izraelici i powtarzali w pewnych ważnych okolicznościach. Pierwszy raz je odmówili gdy weszli do ziemi obiecanej, mieli tam przy tym ofiarować będącemu tam kapłanowi pierwociny z roli, z ziemi. Ten ryt miał być powtarzany potem cyklicznie. Była to forma oddawania Bogu Jego własności. Te pierwsze zbiory, nie jako najważniejsze, najcenniejsze, jest tu też wymiar zaufania, ofiarowania i oddania. Był to też znak: to od Ciebie pochodzi i my Tobie zwracamy. Brzmiała ona tak:

Ojciec mój, tułacz Aramejczyk, zstąpił do Egiptu, przybył tam w niewielkiej liczbie ludzi i tam się rozrósł w naród ogromny, silny i liczny. Egipcjanie źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe. Wtedy wołaliśmy do Pana, Boga ojców naszych. Pan usłyszał nasze wołanie, wejrzał na naszą nędzę, nasz trud i nasze uciemiężenie. Wyprowadził nas Pan z Egiptu mocną ręką i wyciągniętym ramieniem wśród wielkiej grozy, znaków i cudów. Przyprowadził nas na to miejsce i dał nam ten kraj opływający w mleko i miód. Teraz oto przyniosłem pierwociny płodów ziemi, którą dałeś mi, Panie.                                     Pwt 26, 5-10.

 Tak jak Izraelici w tym rycie i słowach czuli wieź z tymi co weszli do ziemi Kannan i ciągłość tak i my dziś możemy czuć się uczestnikami partycypując w tej całej historii zbawienia, jaką Pan Bóg prowadzi. My też, możemy mówić: to nas pan Bóg wyzwala i zbawia. My też jesteśmy tymi, którzy doświadczają szczególnej Bożej opieki troski. W czasach tzw. Pierwszych chrześcijan czas przygotowania do Paschy był często poprzedzony szczególnym czasem dla katechumenów, którzy przez 2 lub 3 lata przygotowywali się do chrztu. Kilka tygodni przed Pascha następowało spotkanie z biskupem, był to pewien ryt/wydarzenie zwane: „TRADITIO SYMBOLI” czyli przekazanie symbolu. Otrzymywali oni od bp. WYZNANIE WIARY, już nie to historyczne CREDO IZRAELA, ale wyznanie wiary chrześcijańskiej. Było to podobne do tego, jakie znamy i odmawiamy podczas Mszy św. czy różańca. W tamtych czasach nie było to zapisywane, ale przekazywane z ust do ust podczas nabożeństw by zapisywało się w sercu, był on częścią ”DISCIPLINA ARCANI” . Przekazywał je biskup, jako podstawy wiary, pokazywał, że już nie ojciec Aramejczyk błądzący, ale że jest Bóg ojciec, Syn Boży i Duch św. i jakie znaczenie ma to w historii świata. Biskup przekazywał im CREDO, oni uczyli się go na pamięć, żyli tym jakiś czas, powtarzali ten tekst. Co ciekawe, przez 5 pierwszych wieków nie było wspólnego głośnego odmawiania Wyznania Wiary podczas liturgii, była to b. osobista modlitwa.

Credo jest przypomnieniem tajemnicy chrztu, co ono znaczy, ale też prowadzi do chrztu. . Myśląc o tym historycznym CREDO IZRAELA, myślmy o katechumenach, którzy przygotowując się do chrztu otrzymywali też informacje, w co wierzą. Próbowali w tej informacji zobaczyć, jaki jest Bóg. Tak jak katechumeni otrzymywali SYMBOL WIARY, by poznać Ojca, Syna i Ducha św., tak przychodzi moment w jego przygotowaniach do chrztu gdzie oddawał ten SYMBOL i już nie było to TRADICIO, ale było REDICIO; czyli on chciał oddać nie tylko formułę, którą się nauczył na pamięć, ale też chce oddać informacje, co Ojciec zrobił w jego życiu, kim ojciec jest. Wie, że Jezus Chrystus jest jego Panem i zbawicielem i wie, że jest Duch św., który rozlewa miłość w jego sercu. Tak jak prowadzi Jezusa, tak prowadzi jego, – który zmierza do wód chrztu św. To jest oddanie wiary, już nie tylko sama sucha informacja. W Wielką Sobotę redditio, czyli „oddanie” Symbolu wiary. Poprzedzone jest trzema rytami: Effeta, namaszczeniem przed chrzcielnym i dialogowanym wyrzeczeniem się szatana. 

Nie tylko „wykuć”

Święty Augustyn w swoich Mowach radzi katechumenom: „Jeżeli nie nauczycie się na pamięć Symbolu, to na co dzień w kościele nie usłyszycie go od ludu. Jeżeli natomiast pamiętacie go, to, aby nie zapomnieć, codziennie go odmawiajcie. Recytujcie wasz Symbol, recytujcie go Panu, gdy będziecie powstawać ze snu i przed snem. Niech będzie on dla ciebie rodzajem lustra. Tam zobaczysz, czy wierzysz w to wszystko, w co przyrzekłeś wierzyć”. 

Temat: „Wspólnota franciszkańska”

Spotkanie rozpoczęliśmy modlitwą w kościele przed Najświętszym Sakramentem w ramach Nabożeństwa Czterdziestogodzinnego przed rozpoczęciem Wielkiego Postu.

W pierwszej części spotkania formacyjnego pochyliliśmy się nad powołaniem Świętego Franciszka. Zgłębiliśmy zagadnienia czym jest powołanie, w jaki sposób możemy je rozeznawać w naszym życiu oraz jak je realizować.

W konferencji franciszkańskiej dowiedzieliśmy się w jaki sposób tworzyła się pierwsza wspólnota franciszkańska założona przez samego Świętego Franciszka. Omówiliśmy różne drogi powołania do wspólnoty franciszkańskiej jakimi są:

– I Zakon Świętego Franciszka dla mężczyzn, do którego należą obecnie: Bracia Mniejsi (OFM), Franciszkanie Konwentualni (OFM Conv) oraz Kapucyni (OFM Cap),

– II Zakon świętego Franciszka dla kobiet czyli Klaryski,

– III Zakon Świętego Franciszka czyli Franciszkański Zakon Świeckich dla osób świeckich, żyjących samotnie lub w małżeństwach.

Mamy też wiele grup formacyjnych dla młodzieży chcącej żyć ideałami franciszkańskimi. Jedną z nich jest Młodzież Franciszkańska Tau przy prowincji krakowskiej Braci Kapucynów.

Bracia Kapucyni asystują także Wspólnocie Franciszkańskiej Tau zrzeszającej dorosłe osoby świeckie żyjące w małżeństwach lub samotnie. Jej częścią jest także nasza bielska wspólnota. Na spotkaniu powróciliśmy również do początków tworzenia się naszej Wspólnoty.

W spotkaniu uczestniczyli:

• Agnieszka i Artur
• Ola i Marek
• Agnieszka i Mirek
• Wojtek
• Ela
• Gosia B.
• Robert
• Krzysiek
• Aneta
• Aniela
• Gosia K.
• oraz Kasia i Sebastian jako prowadzący

W dniu 9.01.2022 spotkaliśmy się na czwartym w tym roku spotkaniu formacyjnym, jego tematem była „Wspólnota chrześcijańska”

Prowadzący: Agnieszka i Mirek

Uczestnicy:

• Agnieszka i Artur G.,
• Ola i Marek K.
• Wojtek P.
• Ela J.,
• Kasia i Sebastian N.,
• Gosia K.
• Ela i Robert U.

W trakcie spotkania prowadzący zaprezentowali konferencję opracowaną na podstawie artykułu ks. Mieczysława Ozorowskiego opublikowanego na stronie www. zeszytyodnowy.pl zawierającą następujące tematy:

1. Biblijny fundament Wspólnoty;

2. Wspólnota z Bogiem – źródło i cel;

3. Wspólnota Kościoła apostolskiego;

4. Wspólnota uczniów dzisiaj;

5. Przegląd rodzajów wspólnot kościelnych.

Tą część spotkania zakończyliśmy zebraniem odpowiedzi obecnych na spotkaniu na pytanie: Jak zwiększyć, poprawić i uskutecznić wkład WF Tau we wspólnotę Kościoła lokalnego, parafii ?

Część franciszkańska konferencji oparta została na dokumencie Kongregacji Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego – „Instrukcja o życiu braterskim we wspólnocie” (4.02.1994). W konferencji zwrócono uwagę na istotę komunikacji w budowaniu Wspólnoty, która umożliwia stworzenie dobrych relacji pomiędzy jej członkami. Przedstawiono także cechy prawidłowej komunikacji we Wspólnocie, receptę na budowanie Wspólnoty oraz wskazano zagrożenia, które niszczą Wspólnotę.

Na koniec został odczytany fragment ze Zwierciadła Doskonałości traktujący o bracie doskonałym, zachęcający do poszukiwania w sobie i naszych braciach najlepszych cech.