Termin: 3 – 10 lipca 2010
Miejsce: Ośrodek Edukacyjno-Wypoczynkowy „Pieniny Spiskie” oo Pijarów w Łapszach Niżnych
Rekolekcjonista: br. Jacek Węgrzyn OFM Cap
Temat: Eucharystia
Obecni:
- br. Jacek Węgrzyn OFM Cap,
- Ela + Robert + Piotrek + Dorota + Adaś + Zuzia,
- Kasia + Sebastian + Paweł + Marcin + Tomek + Justyna,
- Renia + Franek,
- Ewelina + Piotr + Ania + Maciek,
- Ela,
- Agnieszka + Artur + Paweł + Filip + Michał,
- Agnieszka + Mirek + Ania + Zosia,
- Ola + Marek + Wojtek + Agnieszka,
- Ela + Wojtek + Krystian,
- Ola + Zuzia,
- Hania.
3 lipca 2010 – dzień przyjazdu
„Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a ja was pokrzepię”
W dniu przyjazdu odprawiono Mszę Świętą, a wieczorem odbyła się narada.
4 lipca 2010 – Temat dnia: Eucharystia w życiu św. Franciszka
Plan dnia
8:00 Jutrznia
8:30 Śniadanie
9:30 Dzielenie
13:15 Obiad
17:30 Msza Św.
18:30 Kolacja
21:00 Nieszpory z adoracją
Św. Franciszek nie miał lekko…
W czasach Franciszka duchowość eucharystyczna była słabo rozwinięta. Przyjmowanie komunii było rzadkie, kapłani często dawali zły przykład życia, nie dbano o godne przechowywanie Świętych Postaci. Liturgia odprawiana po łacinie pełna była niezrozumiałych gestów i znaków.
Dodatkowo liczne herezje podważały wartość przyjmowania Komunii.
W roku 1215 sobór laterański wprowadził obowiązek przyjmowania Komunii przynajmniej raz w roku, przenoszenia wiatyku w obecności dzwonków i świecy.
Nie wiadomo jak często przyjmował Komunię św. Franciszek. Ze świadectw współczesnych można wnioskować, że przyjmował Komunię często (św. Klara przyjmowała 7 razy w roku, podczas gdy brat Idzi przyjmował Komunię w każdą niedzielę i w święta kościelne).
Nasze czasy też obfitują w różne trudności w przyjęciu prawd o Eucharystii. Przykład opisano w rozważonym artykule: Bluźnierstwo na You Tube.
05.07.2010 – Temat dnia: Pascha Izraela
Plan dnia:
8:00 Jutrznia
8:30 Śniadanie
9:30 Konferencja + Słuchanie Pisma Św. (Wj 1 – 15, w szczególności Wj 12)
Temat: Pascha Izraela – historyczna i liturgiczna
12:00 Msza Św. z kazaniem (Rdz 14, 18-20, hBR 7,1-3, 9,11-15, J 6, 1-33)
13:15 Obiad
16:30 Dzielenie
18:00 Nieszpory
18:30 Kolacja
21:00 Adoracja w ciszy
Skrót konferencji:
Pascha jest świętem starszym od Mojżesza. Pierwotnie była świętem koczowników związanym z rozpoczęciem kolejnego roku wypasów. Wiązała się z rodzinnym spotkaniem i ucztą przed wyruszeniem na pastwiska. Izrael będąc w niewoli egipskiej tęsknił za swym dawnym świętem.
Pierwszą paschę przeżywają Izraelici jeszcze w niewoli egipskiej idąc za obietnicą Bożą daną Mojżeszowi. Wypełnienie woli Bożej (pomalowanie odrzwi) chroni ich przed aniołem śmierci.
Pascha jest obchodzona w narodzie żydowskim od wyjścia z Egiptu do dnia dzisiejszego.
Pierwotne święto koczowników połączyło się z świętem przaśników (obchodzonym pierwotnie jako święto plonów – święto rolnicze).
Słowo Pascha ma trzy znaczenia:
-
kuleć, utykać,
-
Taniec rytualny dookoła ofiary,
-
przeskakiwać, omijać.
Nazwa święta wywodzi się z trzeciego znaczenia.
W pierwszym etapie Pascha była świętem rodzinnym. Celebrowanym pod przewodnictwem ojca rodziny. Nie było związane z chlebem.
W późniejszym okresie doszło do połączenia świąt Paschy i Przaśników. Obchodzono je 14 dnia miesiąca nissan (w terminie święta Paschy). Czynności rytualne dokonywane były tylko w Jerozolimie przez kapłanów. Święto nabrało charakteru narodowego. Po niewoli Babilońskiej dodatkowo święto nabrało charakteru przebłagania za grzechy narodu.
Po zaburzeniu świątyni Jerozolimskiej pascha przyjęła postać rodzinnej uczty bez ofiary z baranka, choć spożywano jego mięso.
W czasach Jezusa była ona kompromisem między świętem narodowym, publicznym (ofiarowanie baranka w świątyni) a rodzinnym (jego spożycie w gronie rodzinnym).
Pierwotnie Paschę spożywano na stojąco, w gotowości do drogi, później, w ziemi obiecanej podczas uczty leżano, na znak, że naród doszedł już do celu – Ziemi Obiecanej.
W czasie Paschy spożywa się 4 kielichy wina, gorzkie zioła (na znak gorzkiej niewoli egipskiej), macę (chleb niekwaszony – na znak, że nie było czasu na jego wyrośnięcie), potrawę z owoców, wina przypraw (czerwoną – na znak czerwonych cegieł, które wyrabiano w Egipcie).
Cztery kielichy Paschy wznoszone są na pamiątkę:
– uwolnienia od jarzma niewoli,
– uwolnienia z niewoli egipskiej,
– uwolnienia wyciągniętym ramieniem,
– wyprowadzenie do Ziemi Obiecanej.
Przed spełnieniem czwartego kielicha sprawdzano czy nie powrócił Eliasz na ognistym rydwanie – znak nadchodzącego Mesjasza.
Pascha musi być spożyta do północy, o te bowiem godzinie anioł śmierci przeszedł przez Egipt.
W czasie Paschy dzieci są pouczane o genezie święta zgodnie z nakazem zawartym w Piśmie.
Z kazania:
Pustynia to miejsce, w którym nie spotyka się Boga, taki miejscem jest raj.
Staramy się oswajać sobie nasze pustynie, przez zawieranie różnorodnych układów zapewniających nam stabilność (ubezpieczenia, małżeństwo, miejsce w grupie, dobra praca, itp.)
|Tymczasem Bóg wyprowadza nas z tych bezpiecznych gniazdek. Chce On aby to w nim była nasza nadzieja i zaufanie.
06.07.2010 – Temat dnia: Pascha Chrystusa
Plan dnia:
8:00 Jutrznia
8:30 Śniadanie
9:30 Konferencja + Słuchanie Pisma Św. (Mt 26,1-35; Mk 14,1-25, Łk 22,1-38; 1Kor 11,17-34)
Temat: Pascha Jezusa – Wieczernik
12:00 Msza Św. z kazaniem (Wj 24, 6-11; Mk 14,12-25)
13:15 Obiad
16:30 Dzielenie
18:00 Nieszpory
18:30 Kolacja
21:00 Adoracja w ciszy
„Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę razem z wami”. Mimo świadomości nadchodzącej śmierci Chrystus wypowiada z głębi serca te słowa. Obyśmy i my mięli gorące pragnienie spotkania Pana.
Z konferencji:
Egzegeci twierdzą, że ewangelie powstały jako komentarz do opowieści o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa. Części opowiadające o śmierci i zmartwychwstaniu są najstarszymi ich fragmentami.
Pascha Jezusa dokonała się:
– wg synoptyków (Mateusza, Marka i Łukasza) w wieczerniku w wielki czwartek wieczorem,
– wg Jana Pascha dokonała się na krzyżu w wielki piątek.
Różnicę w czasie da się pogodzić wiedząc, że Żydzi zaczynali dzień od wieczora, więc wieczór wielkiego czwartku należał już do wielkiego piątku.
Wg synoptyków wydanie się Chrystusa w wieczerniku było pełne w sensie sakramentalnym.
Był również rozpowszechniony wśród Żydów zwyczaj wydawania uczty pożegnalnej, gdy ktoś wybierał się w długą drogę.
Chrystus wiedząc, że umrze kazał przygotować ucztę w wieczerniku w dzień przed Paschą i nadał jej charakter uczty Paschalnej.
Miała ona najprawdopodobniej przebieg opisany poniżej.
Pierwszy kielich. (niekonsekrowany)
Umycie nóg. Podanie wody do obmycia rąk należało do najmłodszego dziecka (najmniej ważnego) lub niewolnika. Chrystus umywając nogi pokazał uczniom jak mają siebie nawzajem traktować i sobie usługiwać.
Opowiadanie o wyjściu z Egiptu z podziałem na role ojca rodziny (Jezusa) i dzieci (uczniów).
Drugi kielich. (niekonsekrowany)
Spożycie chleba. W tym miejscu powinno nastąpić spożycie baranka ofiarnego. Chrystus konsekrował chleb i zastąpił baranka zabijanego przez kapłanów w świątyni swoim Ciałem.
Zastąpił ofiarę wyjścia z Egiptu ofiarą własnego Ciała.
Trzeci kielich – konsekrowany
Ponownie zastępuje ofiarę baranka – jego krew, swoją Krwią. Krew baranka nawiązywała do krwi cielców, którą Mojżesz pokropił lub po zawarciu przymierza pod górą Synaj (Wj 24, 6-11).
Chrystus stał się ofiarą przebłagalną za grzechy.
Uczniowie pili z jednego kielicha, podczas gdy Żydzi mieli osobne kielichy dla każdej osoby.
W tym miejscu powinno nastąpić wypicie czwartego kielicha, ale Jezus z uczniami po odśpiewaniu psalmów wyszedł na Górę Oliwną.
Dlaczego nie było czwartego kielicha? Można to tłumaczyć na co najmniej dwa sposoby:
– ponieważ przyszedł już Mesjasz kielich nie był już potrzebny,
– czwarty kielich wypity został na krzyżu jako ocet podany na gąbce (octem było kwaśne wino).
Łamanie chleba i picie kielicha oznacza śmierć Pana Jezusa na odpuszczenie grzechów.
Sakramenty mają być sprawowane aż do ponownego przyjścia Pana na końcu czasu. Wtedy ofiarę eucharystyczną zastąpi wieczna uczta z Panem
W wieczerniku Chrystus uprzedził swą mękę krzyżową pod postaciami chleba i wina.
Z kazania:
Bóg tak umiłował świat, że Syna Swojego dał, aby każdy kto w niego wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne.
Judasz jest obrazem każdego z nas – ludzi.
Wybrany przez Boga do grona swoich uczniów. Zdradził. „Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził.”(Mk14, 21). To nie groźba tylko fakt, że bardzo zranił Boga, który go kocha.
Bóg gdy stworzył świat stworzył ludzi, a gdy ci zgrzeszyli żałował, że „stworzył człowieka” (Rdz 6, 6n). Jednak odpowiedzią na ten żal było zesłanie Mesjasza, aby świat odkupił.
Podobnie odpowiedzią Chrystusa na grzech człowieka, oprócz bólu jest ofiarowanie swego ciała i swojej krwi – czyli całej swej osoby – za człowieka.
Ludzie również mówią „oto moje ciało i moja krew”. Mówi tak mąż do żony w dniu ślubu, i żona do męża. Kapłan w dniu święceń. Oddaję całego siebie tobie.
Podobnie jak Chrystus ofiarował siebie w odpowiedzi na zdradę, tak człowiek podobnie powinien odpowiadać na zdradę tym, którzy mu przysięgali i zdradzili.
Trzeba pamiętać o tym, że Bóg tak umiłował świat, że Syna Swojego dał aby każdy kto w niego wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne.
07.07.2010 – Temat dnia: Pascha Chrystusa
Plan dnia:
8:00 Jutrznia
8:30 Śniadanie
9:30 Konferencja + Słuchanie Pisma Św. (Ap 5,6; J 18-20, Mt 26,36-28,9, Mk 14,26-16,20, Łk 22,39-24,9.50)
Temat: Pascha Jezusa – Śmierć i Zmartwychwstanie
12:00 Msza Św. z kazaniem (Iz 53, 2b-11, Ap5,6-14, J19,28-37)
13:15 Obiad
16:30 Dzielenie w czasie drogi krzyżowej na Kalwarii Spiskiej w Łapszach Niżnych
18:30 Kolacja
19:30 Adoracja Najświętszego Sakramentu dla rodzin
Z konferencji:
Temat: Pacha Jezusa – Krzyż i Zmartwychwstanie
Św. Jan pisze w swojej ewangelii, że Chrystus swoją ofiarą zastąpił ofiarę z baranków.
Synoptycy kładli nacisk na Paschę w wieczerniku. Oddaje to charakter żydowskiej paschy jako święta obchodzonego częściowo w świątyni – ofiara z baranka (krzyż), a częściowo w domu – spożycie baranka w gronie rodzinnym (wieczernik).
W roku swej śmierci Chrystus nie przeżył paschy, ale ją przecierpiał.
Św. Jan od pierwszego rozdziału swej ewangelii przygotowuje czytelnika na paschę Chrystusa. Już w nim Jan Chrzciciel mówi o Jezusie:” Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata”. Przez całą ewangelię buduje obraz Jezusa Baranka i Kapłana. W swojej apokalipsie przedstawi Baranka stojącego jakby zabitego.
W tradycji Izraela przed paschą wybierało się baranka na ofiarę i oddzielało się go od stada. Podobnie Chrystus ostatnie dni przed śmiercią spędza w odosobnieniu w Betanii.
Pascha Jezusa to przejście z ziemi do chwały w niebie, którą miał od wieków.
Wg Jana Chrystus został wydany na ukrzyżowanie o godzinie 6 (czyli w południe), kiedy to lud Izraela kończył oczyszczanie swych domów z chleba na zakwasie. Znaleziony chleb był palony.
Śmierć na krzyżu miała miejsce o godzinie 9 (czyli o 15 wg naszej miary), kiedy w świątyni zabijano baranki ofiarne.
Ukrzyżowanym z Chrystusem łotrom połamano golenie, aby szybciej skonali. Chrystusowe kości nie zostały złamane, podobnie jak nie łamano kości baranków ofiarnych.
Podobnie wyjaśnienie, że „jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni potrzeba, aby wywyższono Syna Człowieczego” ma cechy katechezy ojca rodziny dla dzieci podczas wieczerzy paschalnej.
Śmierć Jezusa jest szczytem jego misji: „Przyszedłem na tę godzinę. Ojcze wsław imię swoje”.
Pascha Jezusa potwierdza bóstwo Chrystusa i odkupia nasze grzechy.
W passze wypełnia się proroctwo Izajasza o słudze Jahwe. (Iz 53).
Jezus umiera aby wylać Ducha Świętego – „strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza”.
Dopełniają się proroctwa Ezechiela – strumienie ożywcze wypłyną z jego boku jak strumienie ożywczej wody spod świątyni u Ezechiela (ciało Chrystusa jest świątynią).
Z kazania:
Chrystus idąc na śmierć był bardzo oszpecony, tak że ludzie odwracali od niego wzrok. Jednak Ojciec wciąż patrzył na niego z miłością.
Po zmartwychwstaniu Chrystus jest Barankiem zabitym i stojącym (Ap 5,6-14).
Nasze grzechy również oszpecają nasz obraz. Czasem nie mogą na nas patrzeć ludzie, czasem nawet my sami mamy wstręt do siebie. Trzeba jednak pamiętać, że Bóg zawsze patrzy na nas z miłością i w jego oczach zawsze jesteśmy umiłowanymi dziećmi.
Często wracając do Boga dojdziemy do sytuacji, że choć będziemy oszpeceni, będziemy jak Baranek umarli i stojący.
08.07.2010 – Temat dnia: Pascha Kościoła – Nasza Paschalnej
Plan dnia:
8:00 Jutrznia
8:30 Śniadanie
9:30 Konferencja + Słuchanie Pisma Św. (Łk 24,13-52, 1Kor rozdziały 5,10,11- to co dotyczy Eucharystii)
Temat: Nasza Pascha, Pascha Kościoła
12:00 Msza Św. z kazaniem i obmyciem nóg (1Kor 5,6-8; J 13, 1-17)
13:15 Obiad
14:00 Wycieczka
18:30 Kolacja na świeżym powietrzu
21:00 Dzielenie
Bałwochwalstwem jest negowanie obecności Jezusa w Konsekrowanym Chlebie i Winie. Podobnie bałwochwalstwem jest rozdzielanie Kościoła i od Chrystusa obecnego w Ciele i Krwi.
Chrystus trwa w Kościele i ożywia go.
Z konferencji:
Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!» Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc: «Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana.» Łk 22,19n
Od początku chrześcijaństwa chrześcijanie zachowywali cztery praktyki:
– trwali w nauce apostołów,
– trwali na modlitwie,
– trwali we wspólnocie,
– trwali na łamaniu chleba.
Chrześcijańskim obowiązkiem jest łamać chleb – sprawować Eucharystię, w czasie której obecny staje się Chrystus w Komunii Świętej.
Pascha Kościoła polega na składaniu Eucharystii. Jest to TA SAMA PASCHA, którą przeżył Jezus w wieczerniku i na krzyżu. Jest to ta sama tajemnica, to samo przejście chleba i wina w Ciało i Krew Pańską. Komunia święta jest przejściem z tego świata do wieczności, w szczególności widać to w przypadku wiatyku.
Ojcowie kościoła widzieli wspólną cechę między paschą Żydów, Jezusa i chrześcijan w tym, że ze zgromadzenia nie wolno było wynosić na zewnątrz mięsa pod karą wykluczenia ze wspólnoty.
Pascha obchodzona raz w roku w Wielkanoc to co do istoty ta sama pascha, którą Kościół obchodzi codziennie we Mszy Świętej. Różnica polega jedynie w formie liturgii. Wielkanocna liturgia ma pomóc lepiej przeżyć wiernym misterium męki Pańskiej.
Ofiara Chrystusa nie jest powielana. Jest to wciąż TA SAMA OFIARA, którą przeżył Jezus.
Różnica polega na tym, że ofiara krzyżowa miała charakter krwawy, podczas gdy w czasie liturgii ofiara jest bezkrwawa. Jezus raz umarł na krzyżu za grzechy i każda Msza Św. Jest włączeniem w tamto wydarzenie zbawcze.
Czy gdy Jezus pojawia się na ołtarzy to opuszcza niebo?
Czy ciało Jezusa jest dzielone, gdy jest na ziemi i w niebie?
Czy gdy ciało jest konsekrowane na wielu ołtarzach to czy przybywa wtedy Jezusa?
Na te i tym podobne pytania można odpowiedzieć posiłkując się pojęciami filozoficznymi.
– Istota bytu (substancja) – jest to to coś co sprawia, że coś jest tym czym jest.
– Przypadłości – cechy, zewnętrzne przejawy, które nie decydują o tym, że coś jest tym czym jest.
W czasie przeistoczenia komunikant traci swą substancję i staje się ciałem Pana Jezusa. Przypadłości nie ulegają zmianie. W przyrodzie takie zmiany nie zachodzą.
Przeistoczenie nazywa się inaczej transsubstancjacją.
Zmysłami nie da się dostrzec Boga, bóstwa.
Można też tłumaczyć powyższe pytania na podstawie tekstów biblijnych
Gdy po zmartwychwstaniu Jezus ukazuje się uczniom w wieczerniku myślą oni, że zobaczyli ducha. Wtedy Jezus pozwala im się dotknąć, wsadzić palec do boku, spożywa przy nich rybę. Wszystko to wskazuje na cielesność Jezusa.
Z drugiej strony przechodząc przez zamknięte drzwi Jezus wskazuje na to, że Jego Ciało jest inne od naszego ciała.
Jezus jest i duchem i człowiekiem. W komunii świętej jest obecne właśnie takie mistyczne ciało Chrystusa.
Jezus ogłosił w synagodze w Kafarnaum słowa: „Kto spożywa moje ciało i krew moją pije ma będzie żył na wieki”. Dla Żydów było to oświadczenie szokujące. Ciało i krew oznaczało całego człowieka. Prawo zakazywało spożywania krwi, gdyż było w niej życie, a to należało jedynie do Boga. Żydzi nie mieli wątpliwości, że Jezus mówi o sobie samym bez żadnych przenośni. Wielu z nich wówczas odeszło od Jezusa.
Obecność Chrystusa w komunii jest REALNA. Chrystus jest obecny w Komunii w ciele i bóstwie. Jest obecny cieleśnie, ale nie materialnie i fizycznie.
Boga nie przybywa, ani nie ubywa podczas konsekracji i przyjmowania Ciała Pańskiego. Jego Ciało nie jest rozdzielane bo nie jest obecny materialnie.
Kapłan nie tworzy Boga w czasie konsekracji. Jezus staje się obecny dzięki słowom Chrystusa i obecności i działaniu Ducha Świętego. Jest to działanie Boga pozostawione w Kościele.
Z kazania:
Pan Jezus umywa stopy swoim uczniom.
Najmłodsze dziecko lub niewolnik podawał wodę do obmycia rąk w czasie żydowskiej paschy. Nigdy nie robił tego prowadzący domową liturgię.
Chrystus umywając stopy dał uczniom znak, w jaki sposób mają odnosić się do siebie nawzajem.
Bóg uniża samego siebie by wywyższyć człowieka. Oczekuje od nas wzajemności.
09.07.2010 – Temat dnia: Nasza Pascha – Moja Pascha
Plan dnia:
8:00 Jutrznia
8:30 Śniadanie
9:30 Konferencja + Słuchanie Pisma Św. (Wj rozdziały: 16-20;24;32-34;40, Wj 26,30; Wj 27,8; Hbr 8,5; br 8,1-12, Lb rozdział 9; 10,29-36; 14; 16; 20; 21; 33; Hbr rozdziały 3!-6; 1Kor 1-13)
Temat: Nasza Pascha – Moja Pascha
12:00 Msza Św. z kazaniem (Ap 14,1-5; Ap 19,5-9; Mt 25,1-13)
13:15 Obiad
16:30 Dzielenie
18:00 Nieszpory
18:30 Kolacja
19:30 Nabożeństwo pokutne z sakramentem spowiedzi
21:00 Adoracja NS
Z konferencji:
Istnieje 7 wymiarów życia paschalnego:
1) Głębokie przeświadczenie, że Jezus jest Synem Bożym. Pascha Jezusa jest ostatecznym dowodem na to, że jest on Synem Bożym. Wskazywał na to przez wypełnianie proroctw, cuda, czytanie w myślach, itp.
2) Głoszenie Ewangelii. Skoro uznałem Jezusa za Syna Bożego i znam prawdę, której wielu pragnie, to mam głosić Dobrą Nowinę o Jezusie. Chcę zapraszać innych do radości, którą sam przeżywam.
3) Docenianie wartości odkupienia. Dokonało się ono przez posłuszeństwo Ojcu, Jego woli, przyjęcie krzyża i śmierci. Jezus nie od razu wiedział jaki czeka Go los na ziemi. Przez swoje życie rozeznawał wolę Ojca, rozważał jak zbawić świat. W końcu poznawszy wolę Ojca podporządkował się jej bezwarunkowo.
Człowiek paschalny powinien dużo czasu spędzać na poznawaniu woli Ojca – tak jak Jezus, tak aby doszedł do momentu, gdy może powiedzieć za Jezusem „Pragnę”.
4) Męka i cierpienie Jezusa objawiają wartość ludzkiego cierpienia.
Człowiek paschalny ofiaruje swoje cierpienie razem z Jezusem. Łączenie się w cierpieniu z Panem jest zbawcze tak dla ofiarującego jak i dla całego Kościoła.
„Odtąd moje życie jest życiem wiary w Syna Bożego” ( z listu do Galatów).
5) Bez Eucharystii nie ma życia. Nie można bez niej żyć z Chrystusem. Jeżeli chcę nim przeżywać krzyż życia to muszę się z nim łączyć z jego krzyżem w Eucharystii.
6) Człowiek paschalny chce odchodzić od stołu by służyć innym – umywać nogi tak jak Jezus.
7) Człowiek paschalny prowadzi walkę duchową między dobrem i złem. Walkę odchodzenia od powierzchowności do głębi, od ciała do ducha. Zapierania się samego siebie aby nieść swój krzyż.
Myśli związane z Komunią Świętą:
– Co nam daje przystępowanie do Komunii Świętej?
Daje nam pewność, że jesteśmy zjednoczeni z Bogiem. Bóg trwa we mnie a ja w Bogu.
Jestem dziedzicem Królestwa Bożego.
Chroni nas przed grzechem ciężkim i gładzi grzechy lekkie.
Komunia tworzy Kościół. Jest jeden chleb, który łączy cały Kościół. Liczne członki Kościoła łączą się w Komunii Św.
Komunia zmusza do szczerości i oddania siebie.
– Konieczne jest przygotowanie się do Komunii Św.
Jest ono wyrazem tego co ona dla nas znaczy i Kogo przyjmujemy do naszego serca. Im większa jest świadomość Gościa, tym bardziej będziemy się przygotowywać na Jego przyjście.
Post eucharystyczny – powstrzymanie się przez 1 godzinę przed przyjęciem Komunii od wszelkiego jedzenia i napojów z wyjątkiem leków i wody. Jest to czas na uświadomienie sobie wartości Komunii.
Jeżeli ktoś chcący przystąpić do Komunii nieświadomie nie dochował tego postu to może przyjąć Ciało Pańskie. Zachowanie postu nie jest warunkiem przyjęcia Komunii Św.
Każdy post piątkowy może być przygotowaniem do niedzielnej Komunii, trzeba tylko wzbudzić taką intencję.
Bezpośrednie przygotowanie do Komunii Św.
Cała Msza jest przygotowaniem do spotkania w Komunii: spowiedź powszechna, czytanie Słowa Bożego, modlitwa eucharystyczna. Ojcze Nasz jest modlitwą o Chleb i odpuszczenie grzechów.
Procesja komunijna jest znakiem pielgrzymki do ziemi obiecanej – Komunii Św.
– Dziękczynienie po Komunii powinno trwać min ok 10 min. Tyle bowiem czasu potrzeba aby nastąpił w nas rozpad substancji Komunii Św. Człowiek jest w tym czasie swoistym tabernakulum.
– Częstotliwość przyjmowania Komunii Św.
Minimum wymagane przez Kościół to przynajmniej 1 raz w roku w okresie wielkanocnym, tj. od niedzieli zmartwychwstania do niedzieli zesłania Ducha Św. Warunek musi być spełniony pod grzechem ciężkim.
Komunię Św. można przyjąć co najwyżej 2 razy dziennie (w ciągu doby). Warunkiem drugiego przyjęcia Ciała Pańskiego jest aby nastąpiło ono podczas pełnej (całej) Mszy Św.
Komunię Św. można przyjmować na rękę, gdy zezwoli na to biskup danego miejsca. Komunię taką należy pobożnie przyjąć na rękę i spożyć w obecności kapłana.
Za sprofanowanie Komunii Św. następuje ekskomunika z mocy prawa. W przypadku kapłana dodatkowo wyrzucenie ze stanu duchownego. Ekskomunikę tą może zdjąć tylko Stolica Apostolska. Odbywa się to przez spowiedź u dowolnego kapłana. Kapłan zadaję pokutę, sporządza i wysyła list do Watykanu z opisem winy i zadanej pokuty, ale bez szczegółowych danych penitenta. Umawia się z penitentem na spotkanie za ok. 2 tygodnie. W tym czasie otrzymuje on zwrotny list z Rzymu z informacją o odpuszczeniu grzechów i zadanej pokucie.
Można przystępować do Komunii w intencji osób, które do niej nie przystępują.
Osoby trwające w grzechu ciężkim nie mogą przystępować do Komunii Św, np. osoby pozostające w kolejnym związku, gdy ważne jest małżeństwo kanoniczne.
– Przyjmowanie Komunii w kościołach innych wyznań.
Bez problemu można przyjmować Komunię w Prawosławnych. Zachowana jest tam sukcesja apostolska.
U Protestantów sukcesja apostolska została kiedyś przerwana (przez wybory księży w ramach zboru, a nie wyświęcanie ich przez biskupa) i w związku z tym w kościołach protestanckich Komunii się nie uznaje.
W przypadku kościoła anglikańskiego dopuszczalne jest przyjmowanie Komunii w części ortodoksyjnej.
Komunia powinna umacniać przekonanie o skuteczności Słowa Bożego.
Komunie przemienia wino i chleb w Krew i Ciało Pańskie i jako taka jest zalążkiem Nowego Świata.
Komunia powinna umacniać w miłości.
Z kazania:
Czytanie o pannach mądrych i głupich.
Panny symbolizują Kościół – nas wszystkich. Każdy z nas otrzymał lampy – sakramenty. Każdy może mieć lampy, a nie mieć oleju – życia w Duchu Św.
Można przystępować do sakramentów jak wszyscy, chodzić do kościoła jak wszyscy, a nie mieć w sobie życia – oleju do lampy.
Nie każdy kto chodzi do kościoła i sakramentów usłyszy „wejdźcie do radości swego Pana”.
Obyśmy nie usłyszeli „nie znam was”.
