Temat : UBÓSTWO I POKORA «Wszyscy bracia niech starają się naśladować pokorę i ubóstwo Pana naszego Jezusa Chrystusa» (1 Reg IX,1)
Uczestnicy:
- k. Marcin S.
- Robert U. (Prowadzący)
- Ela J.
- Wojciech P.
- Mirek W.
- Agnieszka W.
- Przemek G.
- Basia B.
- Gosia B.
- Aniela M.
- Agnieszka G.
- Artur G.
- Małgorzata K.
- Krzysztof Cz.
- Monika G.
Spotkanie odbyło się na Lokalnych Dniach Skupienia naszej wspólnoty w Bystrej , w domu ss. Jadwiżanek. Prowadzący starał się by spotkanie miało ciekawy, wartościowy przebieg. Uczestnicy dostali kartki z wypisanymi pytaniami oraz coś do pisania/notowania.
Na początku zadano pytania, dodatkowe, inne niż przygotowane w formacji: Jak ja rozumiem formację? Czy ubogiemu łatwo jest być pokornym?; oraz czy te dwie rzeczy: ubóstwo i pokora mogą istnieć razem? W trakcie spotkania chętni odpowiadali na nie.
Następnie skrócie podano informacje z różnych źródeł czym jest pokora, min. z KKK, rady
ewangeliczne bo ubóstwo jest jedną z nich, oraz o różnicy między przykazaniami a radami
ewangelicznymi.
W dalszej części spotkania przybliżona została treść formacji. W tkacie było dużo rozmów na różne tematy. Dowiedzieliśmy się jaką miał postawę św. Franciszek wobec ubogich: Mawiał bowiem: „Kto złorzeczy ubogiemu, ten ubliża Chrystusowi, ubogi bowiem nosi szlachetne znamię Tego, który stał się ubogim dla nas na tym świecie”. Dlatego często, spotykając biedaków, dźwigających drzewo lub inne ciężary, brał je na swoje barki, choć bardzo słabe, by im pomóc» 1 Cel XXVIII,76, oraz wobec ubóstwa swojego i braci Np 14,1-4: « Błogosławieni ubodzy duchem, bo do nich należy królestwo niebieskie (Mt 5, 3). Wielu jest takich, którzy oddając się gorliwie modlitwom i obowiązkom, nękają swe ciała licznymi postami i umartwieniami, lecz z powodu jednego tylko słowa, które zdaje się być krzywdą dla ich ciała, lub z powodu jakiejś rzeczy, której się ich pozbawia, wzburzają się i wpadają w gniew. Ci nie są ubodzy duchem. Kto bowiem jest rzeczywiście ubogi duchem, ten nienawidzi siebie samego (por. Łk 14, 26) i kocha tych, którzy uderzają go w policzek (por. Mt 5, 39)».
Było też coś o ubóstwie Boga, kwestia może kontrowersyjna, ale była rozważana: cała historia zbawienia jest wzorem relacji, opartych właśnie na pokorze, czyli tym wewnętrznym ubóstwie. Dowiedzieliśmy się z formacji: Cała historia zbawienia jest równocześnie historią ubóstwa Boga, który „dzieli się sobą” stwarzając, a gdy człowiek upada – Bóg „wychodzi poza siebie”, niejako „pozostawia siebie” i z miłości uniża się dla dobra stworzenia: przebacza, wzywa do nawrócenia, a gdy to nie skutkuje, posyła swego Syna umiłowanego, by dał swe życie za nasze zbawienie.
Posłuszeństwo także jest pewnym rodzajem ubóstwa: w nim rezygnuje się ze swej woli (czyni się miejsce w sobie), by inną wolę całkowicie wypełnić (przyjmuje się w sobie wolę Ojca). Bóg daje zbawienie – ale to zbawienie przechodzi przez Jezusa. Kto przyjmuje Jezusa, przyjmuje zbawienie; kto Nim gardzi – odrzuca łaskę i dar zbawienia.
Na koniec przeczytaliśmy PYTANIA DO REFLEKSJI WSPÓLNOTOWEJ I/LUB INDYWIDUALNEJ:
- Do czego jestem przywiązany w mym życiu? Jakie „bogactwa” zajmują miejsce w moim sercu? Co jest przeszkodą w spotkaniu z Panem i w odważnym pójściu za Nim, a naśladowaniu Go?
- Tyle razy liczę w życiu wyłącznie na własne siły. Czy zdaję sobie z tego sprawę? W jakich sytuacjach i okolicznościach uważam, że „sam sobie poradzę”? Zastanowię się, w jaki sposób mogę wyzbyć się pychy i pokusy samowystarczalności. Na które też chętni odpowiadali.
Spotkanie ciekawy przebieg dzięki bardzo dużej aktywności jego uczestników. Bardzo cena, wręcz nie oceniona była obecność na nim naszego opiekuna, ks. Marcina.