W dniach 10-16 sierpnia 2019 r. w Olsztynie pod Częstochową nasza Wspólnota przeżywała swoje kolejne rekolekcje formacyjne. Uczestniczyły w nich 34 osoby dorosłe oraz 23 dzieci. Myśl przewodnia rekolekcji została zaczerpnięta z formuły rozgrzeszenia: „Bóg Ojciec Miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech Ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę Kościoła. I ja odpuszczam Tobie grzechy, w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.”
Z naszej wspólnoty udział wzięli: Agnieszka i Artur, Agnieszka i Mirek, Ola i Marek, Kasia i Sebastian, Ela J, Gosia oraz liczne dzieci.
W dzień przyjazdu podczas wieczornej Eucharystii zjednoczyliśmy się w Komunii Świętej, po uprzednim przywitaniu i rozlokowaniu się w Domu Owieczka w Archidiecezjalnym Centrum Duchowości „Święta Puszcza”.
Pierwszy dzień rekolekcji wprowadził nas w temat miłosierdzia, jego definicję i cechy. Konferencję poranną poprowadził Jarek, który wyróżnił cztery istotne etapy przebaczenia. Są nimi: decyzja – inicjatywa, leczenie, współpraca i rozwój. Ważnym przesłaniem konferencji brata Radosława były słowa: „Bóg nie powołuje zdolnych ale uzdalnia powołanych”, zachęcające nas do tego, aby nie bać się podejmowania zadań, które Pan stawia przed nami. Podczas wieczornego nabożeństwa uczestnicy zostali naznaczeni na czołach znakiem Tau. Wszyscy doświadczyliśmy, że Miłosierdzie Boże jest jak olejek nardowy, którego nie widać, ale jego woń i moc roznosi się wokół nas.
Drugi dzień przyniósł opracowanie i komentarz do encykliki Jana Pawła II „Dives in Misericordia”, którego podjęła się Magda. Źródłem była przypowieść o synu marnotrawnym, któremu zostaje przywrócona „godność syna” i który doświadczając miłosierdzia i przebaczenia może znów zamieszkać w domu Ojca. W szczególny sposób wybrzmiały słowa o tym, że miłosierdzie jest formą miłości, która ujawnia się w trudnych momentach naszego życia, jakimi są: choroba, ucisk, grzech, cierpienie. W tym samym dniu br. Radosław przypomniał kerygmat chrześcijański. Wieczorem natomiast odbyło się nabożeństwo, w czasie którego adorowaliśmy ikonę Jezusa Zmartwychwstałego. Każdy z uczestników mógł podejść do ikony, dotknąć jej i w cichej modlitwie powierzyć Bogu siebie.
Trzeci dzień to czas trwania w milczeniu przy Słowie Bożym. Pomocą była metoda medytacji „lectio divina” oraz kilkukrotna w ciągu dnia adoracja Najświętszego Sakramentu. Za perykopę przyjęto słowa z Ewangelii wg św. Jana (J 20,19-31) o spotkaniu Zmartwychwstałego Chrystusa z uczniami.
Czwarty dzień obfitował duchem przebaczenia i pojednania. Konferencję ogólną zaprezentował Bartek, z kolei br. Radosław przedstawił nam postawę św. Franciszka wobec grzeszników na podstawie „Listu do ministra” oraz „Napomnienia 18”, a podczas Liturgii Słowa wyjaśnił treść ewangelicznych błogosławieństw. Dzień ten był szczególnym czasem dla rodzin. Dzięki wolnemu popołudniu dla chętnych była możliwość nawiedzenia Kaplicy Cudownego Obrazu na Jasnej Górze. Pozostali spędzili ten czas grając lub spacerując po okolicy.
Olbrzymią radością była dla nas wizyta Wikariusza Prowincjalnego, br. Tomasza Protasiewicza OFMCap, który podczas nieszporów, w imieniu swoim i Ministra Prowincjalnego, skierował do nas słowa duchowego wsparcia i umocnienia, a w trakcie wieczornego nabożeństwa wraz z br. Radosławem posługiwał w sakramencie pokuty.
Piątego dnia rekolekcji przypadła Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Podczas uroczystej Eucharystii 31 członków wspólnoty odnowiło pragnienie „zachowywania Ewangelii postępując za przykładem św. Franciszka z Asyżu”. Po obiedzie dla wszystkich chętnych dorosłych i dzieci zorganizowana została Franciszkańska Gra Terenowa, której inicjatorką była Paulina K. W czasie wieczornego nabożeństwa wzywaliśmy obecności Ducha Świętego w modlitwie spontanicznej przeplatanej śpiewem. O Jego działaniu w spełnieniu warunków dobrej spowiedzi powiedziała nam podczas porannej konferencji Gosia, a br. Radosław uświadomił nam Jego rolę w życiu Wspólnoty.
Niezapomnianych wrażeń artystycznych uczestnicy rekolekcji mogli doświadczyć w czwartkowy wieczór. W „Klubokawiarni U Seby” odbyło się wspaniałe wydarzenie kulturalno-rozrywkowe Jam Session. W programie wystąpili nasi wspólnotowi artyści: Marysia „Dubstep” – cudowna wirtuoz skrzypiec; Patrycja „Kosmodrom”, na dźwięk głosu której Poznańskie Słowiki mogą czuć się zawstydzone; Ola „Piła” i Agnieszka „Żyleta” czyli „Gorące Ukulele Band”, które dawały czadu na tych dźwięcznych instrumentach oraz niezapomniany Krzysztof „Siekiera”, który repertuarem SDM porwał całą publiczność do wspólnej zabawy i śpiewu. Wieczór poprowadzili najlepsi konferansjerzy pod słońcem: Bartek „Żuczek” i Łukasz „Biedronka”.
W dzień wyjazdu zorganizowaliśmy forum podsumowujące, w czasie którego każdy miał możliwość zabrania głosu w sprawach osobistego przeżywania rekolekcji, jak i w sprawach organizacyjnych.
Prócz wyszczególnionych wydarzeń w planie każdego dnia była poranna adoracja Najświętszego Sakramentu, jutrznia i nieszpory, rozważanie Słowa Bożego i dzielenie się nim w grupach, Eucharystia, wspólne posiłki oraz czas wieczory tradycyjnie spędzane na grach planszowych i pogaduszkach. Podczas nieszporów wybrani uczestnicy złożyli świadectwo życia we Wspólnocie i doświadczania działania Boga w ich życiu, byli nimi: Paulina, Ela, Łukasz oraz Marek a w ostatnim dniu podczas jutrzni Dorota.
Codzienną Eucharystię sprawował br. Radosław Pasztaleniec OFMCap – Asystent Prowincjalny WF Tau. Głosił on także homilie i konferencje, przeprowadzał rozmowy skrutacyjne i chętnie spowiadał. Nad starszymi dziećmi czuwał niestrudzony i pełen zapału br. Adam Szmyt OFMCap. Przy wsparciu Łukasza z Piły organizował on dzieciakom wycieczki po okolicznych zamkach i jaskiniach, gry i zabawy, oraz przybliżał i tłumaczył treść usłyszanej na mszy świętej Ewangelii oraz prowadził dziecięcą modlitwę wieczorną.. Młodszymi dziećmi zajęły się opiekunki: Małgorzata i Julia. Pod ich przewodnictwem nasze szkraby wykonywały piękne prace plastyczne, które mogliśmy podziwiać w mini galerii obok „bawialni”.
Rekolekcje, oprócz odnowienia relacji z Bogiem służą integracji pomiędzy wspólnotami lokalnymi oraz budują jedność i braterstwo w całej wspólnocie. Udział w letnich rekolekcjach formacyjnych jest wymagany wobec wszystkich członków WF Tau, którzy wyrazili pragnienie nawracania się i dojrzewania do świętości. Poggio Bustone Tau było miejscem odkrywania tajemnicy sakramentu pokuty i pojednania, czasem miłosierdzia i nauki przebaczania.