Temat spotkania: CHRZEST
„Chrzest jest sakramentem wprowadzającym do Kościoła, który jest miejscem dokonującego się zbawienia.” (z konferencji ogólnej)
Uczestnicy:
- Artur i Agnieszka
- Wojtek
- Ola i Marek
- Ela J., Renata i Gosia
- ks. Tomasz
Prowadzący:
- Kasia i Sebastian
Spotkanie zaczęliśmy wspólną modlitwą w kaplicy czasie której rozważaliśmy słowa z Ewangelii Św. Mateusza (MT 3,13-17) oraz Św. Łukasza (Łk 3, 15-16, 21-22) o chrzcie Jezusa w Jordanie.
Po części modlitewnej udaliśmy się do salki na dole, aby wysłuchać konferencji. Konferencja ogólna, wygłoszona przez księdza Tomasza dotyczyła między innymi sytuacji eunucha, który odkrył, że tylko wiara w Jezusa Chrystusa i przyjęcie chrztu, o który poprosił Filipa, może go prawdziwie wyzwolić od jego ułomności. Mimo, że zewnętrznie w jego życiu nic się nie zmieniło, to „otrzymał moc bycia w tym stanie, w jakim był. Sakramenty nie są dla polepszenia naszej zewnętrznej sytuacji, ale dla naszej przemiany, byśmy otrzymali moc życia tam, gdzie sami z siebie jej nie mamy. (…) Sakramenty są dla przemienienia mnie, żebym ja się umiał odnaleźć w moim życiu, w takiej samej rzeczywistości, jaka była wcześniej.”
Z konferencji franciszkańskiej mogliśmy przyswoić sobie, że sakrament chrztu był dla Franciszka oraz jego współbraci kluczowym doświadczeniem ukierunkowującym nas na drogę zbawienia. „Gdyby widzieli, że tak się Bogu podoba, niech głoszą słowo Boże, aby [ludzie] uwierzyli w Boga Ojca wszechmogącego i Syna Jego, i Ducha Świętego, Stworzyciela wszystkich rzeczy, Odkupiciela i Zbawiciela wszystkich wiernych, i aby przyjęli chrzest i zostali chrześcijanami, bo nie mogą być zbawieni, jeśli nie przyjęliby chrztu i nie byliby prawdziwymi chrześcijanami z ducha, ponieważ jeśli ktoś nie odrodzi się z wody i z Ducha Świętego, nie może wejść do Królestwa Bożego (J 3, 5)” (1Reg 16, 7)
Po konferencjach próbowaliśmy sobie odpowiedzieć na pytanie jak ważny dla nas jest sakrament chrztu, czy pamiętamy daty chrztu swojego i swoich bliskich, czy świętujemy ten dzień, czy swoim zachowaniem, poglądami świadczymy o tym, że jesteśmy ludźmi ochrzczonymi, czy inni ludzie mogą o nas powiedzieć „to na pewno jest chrześcijanin”?