Temat spotkania : ZBAWIENIE W CHRYSTUSIE
Uczestnicy:
• Ksiądz Tomasz
• Agnieszka i Mirek
• Ela i Wojtek
• Sebastian i Kasia
• Ola
• Renata
• Agnieszka i Artur
• Ela (prowadząca)
• Gosia (prowadząca)
Spotkanie tradycyjnie rozpoczęło się w Kaplicy, gdzie we wspólnej modlitwie rozważaliśmy fragmenty z Pisma świętego oraz Pism św. Franciszka, traktujące o ubóstwie i pokorze.
W pierwszej części spotkania Ksiądz Tomasz wygłosił Konferencję ogólną traktującą o Zbawieniu w Chrystusie. Główne myśli z Konferencji dotyczyły wyjaśnienia czym jest Zbawienie w Kościele Katolickim oraz że to Jezus jest jedynym Zbawicielem („Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”). Zatem, aby dostąpić zbawienia trzeba uwierzyć w Jezusa, jedynego Zbawiciela. Mocno podkreślone zostało to, w co mamy uwierzyć. W to, że jest On Synem Bożym, który przyszedł na ziemię, aby nas zbawić, aby umrzeć za nasze grzechy na krzyżu, aby zadośćuczynić za nasze grzechy, aby dać nam odpuszczenie grzechów i życie wieczne: jako dar, niezasłużony przez nas, wypływający jedynie z miłosierdzia bożego, dar będący dla nas absolutną łaską, czymś darmo danym, co musimy tylko przyjąć przez wiarę. A więc właściwym przedmiotem wiary, wg Ewangelii, jest zbawienie jako dzieło, dokonane przez Boga w Jezusie Chrystusie, ofiarowane nam jako łaska, którą przyjmujemy wiarą.
Podczas spotkania dyskusję wzbudził problem sporu pomiędzy katolikami oraz protestantami „Zbawienie, albo usprawiedliwienie, przez wiarę czy przez uczynki?”. Przyjmuje się ogólnie, że protestanci głoszą zbawienie przez wiarę, niezależnie od uczynków. Natomiast katolicy głoszą konieczność nie tylko wiary, ale i uczynków do zbawienia. Zatem co mamy czynić, aby się zbawić? Dla historycznego zrozumienia tego problemu Ksiądz Tomasz nawiązał do postawy faryzeuszy. Konkluzja: „Jest prawdą, że tylko wiara w Chrystusa ma moc zbawczą. Wiara natomiast przynosi owoce dobrych uczynków, z których człowiek nie może się chlubić, bo one są dziełem Ducha Świętego w nas”.
W dalszej części spotkania wysłuchaliśmy Konferencji Franciszkańskiej. Św. Franciszek zrozumiał, że prawdziwe chrześcijaństwo oparte jest na życiu i naśladowaniu Jezusa, tak jak czynili to apostołowie. Charakterystyczne dla niego pragnienie naśladowania i upodobnienia się do Chrystusa jest dziełem łaski. Było to możliwe dzięki osobowemu, intymnemu spotkaniu z Chrystusem poprzez miłosną kontemplację Jego tajemnic, przede wszystkim Męki Jezusa Chrystusa. „Pewnego dnia przebywając w odosobnionym miejscu, gdy pogrążony był w modlitwie i w zapale miłości cały porwany ku Bogu, ukazał Mu się Chrystus ukrzyżowany. Na ten widok dusza rozpływała Mu się we łzach, a wspomnienie męki Chrystusa tak głęboko zapadło w serce, że od tej chwili za każdym razem, ilekroć wspominał ukrzyżowanie Chrystusa, nie mógł powstrzymać się od łez i jęków, jak o tym sam w zaufaniu opowiadał pod koniec swojego życia”. Św. Bonawentura I nr 5. “Podczas jego podróży na Alwernię „słyszeli jego towarzysze, że opłakuje głośno mękę Chrystusa tak, jakby ją miał przed oczami”. Stygmaty nr 1.
Dla Franciszkanina, czyli dla każdego z nas głoszenie, że Jezus Chrystus jest Zbawicielem wszystkich, staje się wyrazem realizacji całkowitego nawrócenia od egoizmu do bezwarunkowej miłości braci, dokonywanej w nas przez Jezusa Chrystusa. Św. Franciszek szczególną uwagę zwraca nam na to, że warunkiem zbawienia są wiara i pokuta: „Pokornie prosimy i błagamy, abyśmy wszyscy wytrwali w prawdziwej wierze i pokucie, bo inaczej nikt nie może być zbawiony” (1 Reg 23, 7).
PYTANIA DO REFLEKSJI
- Czy wierzysz w to, że Ciebie Jezus zbawił, odkupił i uświęcił?
- Czy myślisz o tym, że kiedyś przed Bogiem będziesz musiał rozliczyć się ze swego życia?
- Czy jesteś gotowy umierać dla siebie samego, aby na co dzień żyć dla Boga?