Temat rekolekcji: Sakrament miłosierdzia
Rekolekcjonista: br. Janusz Pałka OFM Cap
Miejsce: ośrodek w Janicach (http://www.janice.org.pl/)
Termin: 18-25 lipca 2013
W okresie 18-25 lipca 2013 roku, kolejny raz przeżywaliśmy rekolekcje formacyjne, tym razem pod hasłem: Poggio Bustone Tau – Sakrament miłosierdzia (Naznaczenie znakiem TAU tych którzy czynią pokutę, jako akt miłosierdzia Boga, prowadzący do pojednania i pokoju). Rekolekcje prowadził br. Janusz Pałka OFM Cap., a wspomagał go swoją obecnością br. Dariusz Lachowicz. Opieką młodzieży zajmował się br. Piotr Kuczej, natomiast opiekę nad dziećmi sprawowały: Paulina i Helena z MF TAU oraz Alicja – przyjaciółka rodziny Wądrzyków – opiekunów Domu Rekolekcyjnego w Janicach. W rekolekcjach uczestniczyły 53 osoby – członkowie lokalnych Wspólnot WF TAU z: Wrocławia, Piły, Krakowa, Bytomia, Bielska-Białej i Tychów oraz Larvika z Norwegii, oraz ich dzieci.
Poszczególne dni rekolekcji przebiegały pod następującymi hasłami, będącymi rozwinięciem formuły rozgrzeszenia wypowiadanej przez kapłana podczas sakramentu pokuty:
-
Bóg, Ojciec miłosierdzia,
-
Który pojednał świat ze sobą, przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna,
-
I zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów,
-
Niech Ci udzieli przebaczenia i pokoju, przez posługę Kościoła,
-
I ja odpuszczam Tobie grzechy, w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego…
-
Jak Pan przebaczył Wam, tak i wy (Kol 3,13; por. Ef 4,32).
Pierwsze cztery dni rekolekcji odbywały się wg następującego schematu:
08:00 Jutrznia
08:40 Śniadanie
09:30 Konferencja – wprowadzenie do słowa
10:00 Rozważanie Słowa Bożego
12:00 Msza Święta
13:15 Obiad
16:30 Dzielenie w grupach
18:00 Nieszpory z konferencją
18:45 Kolacja
19:15 Modlitwa dzieci w kaplicy
21:00 Adoracja Najświętszego Sakramentu.
W kolejnych dniach rekolekcji rozważaliśmy i dzieliliśmy się słowem Bożym pochodzącym z czytań mszalnych odpowiadających poszczególnym dniom kalendarza liturgicznego:
-
Wj 11, 10-12,14; Mt 12, 1-8;
-
Wj 12, 37-42; Mt 12, 14-21;
-
Rdz 18 1-10a; Kol 1, 24-28; Łk 10, 38-42;
-
Pnp 8, 6-7; J 20, 1.11-18;
-
Ga 2, 19-20; J 15, 1-8;
-
Wj 16, 1-5.9-15; Mt 13, 1-9.
Klamrą spinającą pierwsze cztery dni rekolekcji, były jutrznia i nieszpory, podczas których specjalnie przygotowane na te dni czytanie (dzień 1 – Ez 9., dzień 2 – Ap 1, 12-18, dzień 3 – J 20, 19-23, dzień 4 – J 12, 1-11) , było podstawą do głoszenia Słowa Bożego przez członków poszczególnych Wspólnot lokalnych.
W piątym dniu rekolekcji odbyła się kapituła sprawozdawczo-wyborcza, podczas której wybrano nową Radę. W jej skład weszli: Marcin Dymitrow – lider WF TAU oraz wiceliderzy: Sebastian Nowakowski i Celina Biegańska. W tym dniu miało miejsce uroczyste poświęcenie i zasadzenie drzewka – pamięci brata Krzysztofa Kulczaka – twórcy formacji MF TAU.
Ostatni dzień rekolekcji, był dniem refleksji nad sobą, rozumieniem charyzmatu TAU i jego znaczenia w życiu każdego z nas. W dostrzeżeniu wartości i znaczenia znaku TAU, w trakcie indywidualnych rozmów, przeprowadzanych z każdym z nas, pomogli nam bracia Dariusz i Janusz.
Zwieńczeniem rekolekcji, były uroczyste nieszpory, podczas których ich uczestnicy dzielili się własnym doświadczeniem rekolekcji. Na zakończenie nieszporów brat Janusz każdego z nas naznaczył znakiem TAU – znakiem wybrania, trwania i błogosławieństwa na dalszą drogę formacji we Wspólnocie.
Rekolekcje w Janicach były nie tylko czasem naszego duchowego rozwoju, ale również wspaniałym czasem spędzonym wspólnie, w trakcie, którego mogliśmy się nawzajem poznać, zintegrować i nawiązać trwałe relacje braterskie. Organizowaliśmy wspólne spacery, mecze siatkówki i koszykówki, turnieje tenisa stołowego, a także wieczorek taneczny oraz ognisko, podczas którego dzieci i młodzież zaprezentowały przygotowany pod kierownictwem ich opiekunów program artystyczny. Nieformalnym streszczeniem naszych rekolekcji i wspólnie spędzonego czasu, może być manifest odśpiewany („wyrapowany”) przez młodzież wraz z jego twórcą bratem Piotrem:
Przyjechaliśmy w czwartek, pogoda wspaniała
Zielono dookoła, franciszkańska osada
Choć czas to rekolekcji – pobożność zasada
To żyć trzeba normalnie – wypocząć wypada.
Zbudzony na jutrznię, w kaplicy zasiadam
Jak tu się modlić – każdy chór rozważa
Na koniec wszystko jasne, zrozumieć wypada
Po krótkim wyjaśnieniu pokornego gwardiana.
Słuchanie słowa to rzecz nie lada
Czy Bóg przemówi do mnie, kiedy śpię czy gadam
Rozważam swe życie przez pryzmat słowa
Życie to nie bajka – to święta historia.
Atmosfera miła, wszyscy uśmiechnięci
Można by powiedzieć, że wszyscy to święci
Lecz patrząc w swe serca można znaleźć wiele
Bóg Ojciec miłosierdzia, to nasze wybawienie.
Kolejny dzień wciąż piękna pogoda
Można zagrać w siatkę i pokibicować
W ten sposób umacnia się dobra atmosfera
Uśmiechu nigdy wiele, nie ma co żałować.
Bo chodzi o to, aby tworzyć jedno
Nie tylko tak na pokaz, ale sercem, wewnątrz
Bo Bóg w Chrystusie pojednał świat ze sobą
Pamiętaj bracie, siostro, zacznij wciąż na nowo.
Uroczystość niedzielna, pamiątka zmartwychwstania
Blask letniej jutrzenki od samego rana
To uczta dla duszy, a potem dla ciała
Czas wspólnych spacerów, wzajemnego poznania.
Czas rozmów trudnych i zawikłanych
Czy miłość, miłosierdzie to jest to samo
Lecz to teorie, w praktyce wiemy
Że Bóg nas kocha i odpuszcza grzechy.
Życie we wspólnocie to nie łatwa sprawa
Bo trzeba umierać dla siebie, dla Pana
Ćwiczyć się w pokorze, dawać się formować
Kochać siostrę, brata, Chrystusa naśladować.
Lecz życie wspólnotowe to nie tylko trudy
To radość bycia razem i miłość bez obłudy
To mieć świadomość, że sam nie pozostaję
Że mogę liczyć na was, pokornie wyznaję.
Duchowość Tau to wierne trwanie
Przy Bożej obietnicy kiedy wielkie biadanie
To znak wybrania, Boże naznaczenie
By głosić ewangelię, być świadkiem w Kościele.
Świadectwo życia w prawdzie, nie powierzchowne
By wpierw najbliżsi widzieli, że to wszystko Boże
Współpraca z łaską Boża w naszej codzienności
Bo świętość powołaniem dla ogółu ludzkości.
Dwa lata minęły, kapituła, wybory
Któż przyjmie na siebie tę szkołę pokory.
Teraz już wiemy i łask wiele życzymy
Niech Pan błogosławi, słodkim jarzmem czyni.
Chwała Ojcu i Synowi
I Duchowi Świętemu
Jak była na początku
Teraz i zawsze i na wieki….
Choć tekst już zakończony, dodać wciąż wypada
Jedno wydarzenie, godne wspominania.
Biblijna dyskusja o Marii Magdalenie,
Czy można o niej mówić jeszcze w innej scenie.
Jak znaleźć odpowiedź, teorii przecież wiele,
Czy jednak to istotne – pytamy siebie,
Co pragnie nam przekazać, poprzez swą postawę,
Chrystusa kochać zawsze, powstawać gdy upadnę.
Czas rekolekcji dobiegł końca, wszyscy rozesłani,
Wracamy do swych domów, już nie tacy sami.
Choć czas ten to dni kilka, rzec można – niewiele,
To Bóg uczynił swoje – zasiał ziaren wiele…
Amen. ?