21 listopada 2010; Spotkanie formacyjne

Prowadzący: Ola i Marek,

Miejsce: mieszkanie Eli J.

Obecni:

  • Ela J.,
  • Marek,
  • Ola,
  • Agnieszka W.,
  • Mirek,
  • Gosia,
  • Renia,
  • Agnieszka G.,
  • Artur,
  • Ela P.,
  • Wojtek.

 

Spotkanie połączone z parapetówką u Eli J. w jej domu. Rozważono materiały z tabelki na pierwszy miesiąc formacji (dostępne w pobieralni).

Po spotkaniu kilka informacji:

– Gosia z Janic prosi o informacje na temat naszych planów na nadchodzące rekolekcje walkacyjne,

– W najbliższy weekend będą miały miejsce dni skupienia w Olszanicy. Ochotnicy proszeni o informacje do jutra, cena 50zł,

– Czy są jakieś propozycje tematu najbliższych dni skupienia w Rychwałdzie.

 

W czasie dyskusji padło istotne pytanie: jak ożywić nasze spotkania formacyjne? Kiedy wprowadzić dzielenie?

10 października 2010; Spotkanie formacyjne

Temat: Uwielbiać w doświadczeniach

Prowadzący: Ela i Wojtek

Obecni:

  • Kasia + Sebastian,
  • Ola + Marek, 
  • Ela  + Wojtek,
  • Agnieszka + Mirek,
  • Ela J.,
  • Agnieszka G.

 

W części pierwszej omówiono tematy: pustynia, manna, wierność.

Część druga obejmowała tematy: pustynia, nadzieja, modlitwa, czuwać. 

W części trzeciej – franciszkańskiej omówiono cierpliwość. 

13 czerwca 2010; Spotkanie formacyjne

Temat: Duch Św. życie, zbawienie

Prowadzący: Renia i Robert 

Obecni:

  • Kasia + Sebastian,
  • Renia,
  • Gosia, Robert,
  • Ola + Marek, 
  • Ela  + Wojtek,
  • Agnieszka + Mirek,
  • Ela J.,
  • Agnieszka G.

 

Prelekcja Roberta dotyczyła różnych aspektów obecności Ducha Św. w Piśmie św, Trójcy Św., Kościoła…

Renia przybliżyła nam Franciszkowe pojmowanie Ducha Świętego.

Gosia przygotowała coś dla ciała…

 

W drugiej części spotkania dowiedzieliśmy się, że NIE MAMY OPIEKUNEK DO DZIECI na rekolekcje. Ponieważ jest to tradycją organizowania rekolekcji, więc przeszło bez większego echa. Teraz jednak należy dołożyć wszelkich starań aby opiekunki zorganizować. DO DZIEŁA.

Rekolekcje poprowadzi br. Jacek Węgrzyn OFM Cap.

9 maja 2010; Spotkanie formacyjne

IKONA

Temat: Medytacja ikony Chrystusa

Prowadzący: br. Mariusz Matejko OFM Cap

Obecni:

  • Agnieszka i Mirek,
  • Lidka i Krzysiek,
  • Gosia,
  • Robert,
  • Sebastian i Kasia
  • Renia,
  • Ola i Marek,
  • Ela J.,
  • Agnieszka i Artur,
  • Ela i Wojtek.

Br. Mariusz kończąc swą posługę dla naszej wspólnoty odwiedził nas chcą się podzielić swoimi przemyśleniami na temat ikony stworzonej dla naszej wspólnoty.

 

Poniżej to sprawozdanie ze spotkania stworzone przez Lidkę.

 

 

Rozważania związane z ikoną Chrystusa Zmartwychwstałego wpisanego w TAU – teologia ikony.

  • Wyrażanie duchowości TAU: 1) konferencje 2) rekolekcje 3) czytanie symboliki ikon – świętych obrazów jako MODLITWA i KATECHEZA

  • Kofczeg ikony (wcięcie w ramie o określonym kształcie) traktowane jako okno przejścia do drugiej rzeczywistości; na ikonie franciszkańskiej w kształcie Tau, które wypełnia Chrystus – oznacza to szczególny, franciszkański sposób patrzenia na tajemnicę kościoła, jaką jest zmartwychwstanie ukrzyżowanego zbawiciela
  • Kofczeg ikony to również drzwi – prezentowana w nim postać Chrystusa oznacza, że znak Tau staje się przejściem, wrotami, jakimi Jezus przychodzi  do nas; oznacza to nie tylko poszukiwanie, odkrywanie człowieka, który żyje w poszukiwaniu Boga, ale i nawiedzanie i odszukiwanie człowieka przez Boga; my szukamy go w czasie gdy on szuka nas, objawia się naszymi inspiracjami, tęsknotami, wyrzutami sumienia itd.

  • życie człowieka  ODPOWIEDZIĄ NA ZAPROSZENIE BOGA – wspólnota Tau  miejscem zaproszenia człowieka przez Boga, gdzie objawia się, wychodzi do każdego ikona zapisem ewangelii.
  • personalizacja ikony – dla każdego określa coś innego, jest głosem Boga w Tobie i dla Ciebie

    Interpretacja elementów ikony

I u stóp Jezusa jest ciemność (kolory czarny, brązowy, niebieski)

  • czarny symbolizuje otchłań, zło, brak; znajduje się na dole, u stóp Chrystusa, bo stanowi PODSTAWĘ

1.określ to, co cię nęka, boli, smuci nie potem, nie jutro, ale TERAZ

2.zobacz prawdę o swojej niedoskonałości: „nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci co się źle mają” – kto nie uznaje swojej grzeszności, nie pozna Chrystusa

3.najważniejsze do nawrócenia jest określenie własnej ciemności – bez niej dobra nowina nie jest możliwa

4.trzeba odkryć ból wydarzeń, których nie da się cofnąć, bo bez tego uleczenie nie jest możliwe

 

  • ciemność jako:

1.zranienia fizyczne, psychiczne i duchowe

2.coś, co zrobiłeś komuś

3.coś, co ktoś zrobił tobie

4.choroba, bolesna przeszłość, doświadczenia

5. próg drzwi naszej duszy, u której Bóg „stoi i kołacze” – zaznacza swoją obecność, każdy go słyszy, choć nie każdy zdaje sobie sprawę z tego, że to Jezus puka i czeka (to nie ktoś inny przychodzący z wizytą do kogoś innego stoi za progiem naszej ciemności)

 

II ikona jako obraz Chrystusa ukrzyżowanego, zmartwychwstałego, zbawiającego

 

CHRYSTUS UKRZYŻOWANY

  • dotyka nogą ciemności – wychodzi z niej, przezwycięża ją, jest w niej obecny
  • rany – ślady gwoździ przykuwających do krzyża

1.znak samotności, braku ratunku, zdrady najbliższych;

2. nie znikają po zmartwychwstaniu tak jak inne okaleczenia, co oznacza, że człowiek w cierpieniu nie jest sam, a Bóg ukrzyżowany jest ZE WSZYSTKIMI W ICH CIERPIENIU

3. znak miłości – chce być przy grzeszniku, mimo że  grzechy ludzkie są przyczyną śmierci i cierpienia Boga

4. symbol wspólnoty cierpienia Boga, świętych i ludzi

CHRYSTUS ZMARTWYCHWSTAŁY

1. Bóg zmartwychwstały TU I TERAZ, głosi dobrą nowinę i mówi: przezwyciężyłem śmierć, byłem umarły – jestem żyjący, mam klucze do światłości i otchłani; to tak, jakby mówił biedakowi: wygrałeś 100 milionów!!! Jeśli ten nie reaguje, dalej robi swoje, to znaczy że NIE ZROZUMIAŁ PRZESŁANIA CHRYSTUSA

2. ZAUFAJ temu, kto przezwyciężył śmierć, problemy, cierpienia – pomaga nam w tym, co nas zabija (rodzina, praca, złe emocje itd.); Chrystus chodzący po wodzie natychmiast wyciąga rękę do tonącego, wyciąga z otchłani

3. MIEJ NADZIEJĘ – podejmij wyciągniętą do Ciebie rękę, on cię poprowadzi do życia, ale musisz przejść przez krzyż, bonie ma innej drogi, aby zmartwychwstać trzeba umrzeć mimo strachu (Chrystusowe doświadczenie ogrójca), bo bez poddania się śmierci jest wegetacja zamiast życia – trwanie zamiast zmartwychwstania

4. Zraniony zmartwychwstały nosi ślady krzyża, który przezwyciężył, to obietnica dla ludzkich ran i cierpienia, że poza nimi jest zmartwychwstanie jego rany po zmartwychwstaniu nie są te same – są uzdrowione, przemienione, stają się symbolem nadziei

CHRYSTUS ZBAWIAJĄCY – symbolika gołębicy

  • Gołębica jako tchnienie Ducha  – wcześniej pojawia się przy stworzeniu człowieka z gliny ziemi oraz u Ezechiela (w dolinie pełnej kości słowa proroka odwracają proces śmierci, przyoblekają kości w ciało i dają im życie – tworzą armię ludzi gotowych do walki, życia, ekspansji)
  • W dzień pięćdziesiątnicy Duch objaśnia apostołom, co mają czynić – wypycha tych, którzy nie potrafią głosić słowa bożego, ich odwaga staje się efektem CZEKANIA po odejściu Chrystusa na zesłanie Ducha Świętego i otwierają się na działanie Boga
  • W Dziejach Apostolskich dobra nowina istnieje tylko w Duchu Świętym – to on tworzy żywy kościół, którego podwaliny złożył Chrystus
  • Należy otworzyć się na wymagania  – człowiek nie może nie mówić o Bogu, jeśli działa w nim Duch; bardziej jego słowo niż moje JA tworzy rzeczywistość bożą we mnie
  • Jeśli wierzysz i chcesz iść za Zmartwychwstałym,  jeśli jesteś w niego zapatrzony i podtrzymasz to w przeciwnościach, śmierci, ciemności, otrzymasz Ducha przemienienia
  • Człowiek, który sam pracuje nad sobą, nie zmieni się – trzeba przyznać się do upadku i otworzyć na Ducha Świętego
  • Nie wolno liczyć na siebie – to Bóg zbawia nas, a nie my sami siebie; on przemienia nas, to nie jest nasza zasługa
  • Sakrament pojednania podziękowaniem za miłość Boga, który kocha nas w naszych grzechach, takimi jakimi jesteśmy
  • Podstawą chrześcijaństwa jest oczekiwanie  na łaskę miłości i przebaczenia – nie nadzieja nagrody, np. judaistyczne przestrzeganie prawa
  • Przeżycie zbawienia w koncepcji chrześcijańskiej to uświadomienie sobie miłości Boga, na którą nie trzeba zasłużyć
  • Wielcy jesteśmy miłością Boga –nie naszymi osiągnięciami!!!
  • Jezus kołacze swoim krzyżem, który jest tak naprawdę naszym krzyżem i zaprasza, aby zmierzyć się z cierpieniem  – chce się spotkać z każdym człowiekiem, ale on musi mu otworzyć drzwi do swego wnętrza, bo Chrystus szanuje wolność człowieka i nie przekracza granic przez niego wyznaczonych

 

SYMBOLIKA LITER – Tau i Alef

  • Oznaczają to samo co greckie: Alfa i Omega – początek i koniec
  • Tau oznacza Pana, Króla, Władcę – znaczy to, że cokolwiek dzieje się w Twoim życiu, wszystkiego tego Jezus jest panem
  • Ludzie naznaczeni Tau są „w środku”  – życia, przestrzeni doświadczeń egzystencjalnej, której NIE MUSZĄ ZMIENIAĆ; jeśli nie wchodzisz w swoje życie, pożądasz tego, czego nie masz – nigdy nie będziesz szczęśliwy i nie dostąpisz zbawienia, radości dobrej nowiny (będziesz bezsensownie cierpiał rozważając, że „po drugiej stronie rzeki trawa jest bardziej zielona”…)
  • To, co jest, jest jakie jest, a Bóg w tym jest – otwierając się na Ducha możesz to zobaczyć, bo Bóg ogarnia wszystko

 

 

SYMBOLIKA AUREOLI

  • AUREOLA ZMARTWYCHWSTAŁEGO WYCHODZI POZA KOWCZAG – ZNACZY TO, ŻE Jezus JUŻ JEST w naszym  życiu
  • Wystarczy gest, aby zmartwychwstały w pełni zaczął  działać, jest TU I TERAZ – nie trzeba jechać na rekolekcje, aby się z nim spotkać gdyż on już tu jest.
  • Nawrócenia oznacza : zobacz go tu i teraz
  • Słuchamy wszyscy tego samego słowa bożego, ale każdy słyszy co innego – słowo skierowane jest tylko do niego, jest drogowskazem do zbawienia

 

Jeśli znasz znaczenia ikony, aby modlić się wystarczy tylko patrzeć – obserwowanie ikony jest czytaniem ewangelii.

Chrześcijaństwo (nie jak judaizm czy islam) jest religią OSOBY – nie księgi. Słowo jest osobą, stało się ciałem, jest między nami.

wspólnota

 

Ikona żyje życiem osoby, która się przed nią modli – nabiera znaczenia istotne tylko dla konkretnej jednostki.

11 kwietnia 2010; Spotkanie formacyjne

Temat: Syn – Jezus Chrystus, Pan, Baranek Boży

Prowadzący: Ola i Marek, 

Obecni:

  •  Agnieszka i Mirek,
  • Lidka i Krzysiek,
  • Sebastian i Kasia,
  • Renia,
  • Agnieszka G.,
  • Ola i Marek,
  • Ela i Wojtek.

Spotkanie ożywione chwilami rozmowy. Omówiono tytuły Syna Bożego a następnie franciszkańskie podejście do spraw wiary i praktyki wiary.

 

 

Echo konferencji WRF.

SYN – na podstawie  Słownika teologii biblijnej

  1. Kim jest Jezus?
  2. Jezus jako: imię Pana, Chrystus, Syn Boży, Baranek Boży
  3. Imię: osoba, istota ze szczególnymi cechami, osobowość w ciele i istota Boska; konkretna tożsamość (podawanie informacji kiedy i gdzie żył, np. Nazarejczyk, urodzony za panowania Heroda gdy wielkorządcą był Kwiryniusz itp.)
  4. W tradycji żydowskiej: zwykłe, przeciętne imię żydowskie
  5. W tradycji chrześcijańskiej: Imię ponad wszystkie inne – mówienie o nim posłannictwem Kościoła (głoszenie ukrzyżowania i zmartwychwstania rolą chrześcijanina)
  6. Imię Jezusa w Biblii (NT): cuda dzieją się w jego imię, ma moc uzdrawiającą, uwalniającą („znam Jezusa i słyszałem o Pawle – a wy coście za jedni?” pyta zły duch żydowskiego uzdrowiciela, który podszywa się pod ucznia Chrystusa i jako oszust zostaje przez demona poturbowany)
  7. Pan: używane od śmierci Jezusa, wywodzi się ze ST, podstawą tego określenia objawienie boskości Jezusa; kiedyś określało miejsce w hierarchii: sługa – niewolnik, pan – władca; właściwie Jezus nasz Pan, a nie tylko: Pan Jezus
  8. Pan: nasz – mówią uczniowie, Adonai – mówią żydzi do Boga
  9. Chrystus: ustanowiciel Kościoła, mesjasz
  10. Rabbi – nauczyciel; rabin – poucza o słowie Bożym
  11. Synowie: 1) sprawiedliwi = zbawieni    2)Jahwe = królowie, tytuł mesjański
  12. Mesjaństwo w ujęciu: 1) ziemskim = władza, posiadanie          2) niebieskim = pełnienie woli Boga, zawierzenie jego wybraniu
  13. Syn: 1) Boży tzn. anioł 2)wskazuje na przynależność np. narodową (synowie Izraela – żydzi)  3) wskazuje na łączność z Ojcem  4)wskazuje na światopogląd, np. Syn Pokoju  5)dziecko
  14. Przybranie za synów: powołanie do danej roli tzn. 1)wybranie, błogosławieństwo        2) ustanowienie mocą Ducha Świętego
  15. Pokreślenie: „nie jesteś Synem Bożym” znakiem potępienia
  16. Baranek Boży: 1)ofiarny, przebłagalny za grzechy                    2)pokora, uległość       3)Jeremiasz porównuje się do baranka – bezbronnej ofiary prowadzonej na rzeź        4)znak wybraństwa w czasie wyjścia z niewoli w Egipcie             5)krew jego ma wartość zbawczą, ratuje przed śmiercią          6) w Apokalipsie staje się LWEM JUDY
  17. 7) prawdziwy, wielkanocny, chrzcielny, bez skazy, wyzwoliciel            8) Jezus ukrzyżowany w godzinie składania paschalnej ofiary 8) odkupiciel

 

SYN – na podstawie Leksykonu duchowości franciszkańskiej

  1. Kryzys wiary, bo chcemy podkreślić człowieczeństwo Chrystusa – św. Franciszek odwrotnie: jego życie wyznacza pytanie: „kim jesteś ty Panie? A kim jestem ja?”
  2. Życie jako droga od aktywnego stawania się Chrystusem do głoszenia jego nauki
  3. Doktryna zmienia się w biografię – nie suplement życia, ale wyznanie wiary, bez którego nie można istnieć
  4. To człowiek jest powołany przez Chrystusa stanowiącego mistrza, przewodnika, drogę; życie ma być wyrazem miłości do Niego
  5. Praktykowanie cnoty, zachęta do czynu z uzasadnieniem postawy Chrystusa: „bo nasz Pan…” (praktyczne naśladowanie życiem)
  6. Nawet habit franciszkański miał przypominać kształtem krzyż – podobnie znak Tau, którym się podpisywał
  7. Głoszenie słów Chrystusa nie ma sensu, jeśli nie zaczniemy żyć ewangelią, „głosić kazania czynami”
  8. Wspólnota rodzi się z zachowania ewangelii 

 

Po części formacyjnej doszło do omówienie spraw pozostałych. 

Agnieszka i Mirek podzielili się doświadczeniami ze swego pobytu na rekolekcjach weekendowych we Wrocławiu w terminie 26-28 marca 2010.

  1. 29 osób u sióstr kapucynek-skrytek spotkało się, aby przemodlić temat: NIE BÓJ SIĘ STRACIĆ ŻYCIA DLA JEZUSA I EWANGELII.
  2. cytat przewodni: „Kto chce iść za mną niech weźmie krzyż swój i niech mnie naśladuje”
  3. wśród konferencji był temat: DROGA UCZNIA CHRYSTUSA
  4. w doświadczeniu: głoszenie na mieście ewangelii (w oparciu o obrazek z własnoręcznie wypisanym i osobiście wybranym cytatem ewangelicznym najlepiej ilustrującym naukę Chrystusa)
  5. dzielenie się: doświadczeniem głoszenia ewangelii i życiem wspólnot lokalnych

 

Spotkanie intensywne i ciekawe. Bogate w doświadczenia.

Sprawozdawcy byli z wyjazdu bardzo zadowoleni.

 

W temacie rekolekcji: szukajcie opiekunek do dzieci.

Ela i Wojtek zaprosili wspólnotę na I Komunię Św. Krystiana. Zaproszenie obejmuje również spotkanie przy stole po nieszporach o 15.00. Spotkanie w domu parafialnym parafii ewangelickiej w Starym Bielsku

 

14 marca 2010; Spotkanie formacyjne

Prowadzący: Artur
Temat: Ojciec – Stworzyciel, Opatrzność, Dobry, Miłosierdzie 
Obecni:
  • Marek,
  • Mirek + Agnieszka,
  • Lidka,
  • Artur,
  • Ela J.,
  • Ela + Wojtek.
W ramach ożywiania spotkania okrojono znaczną część teorii. Rozważono również tekst „Przypowieść o marnotrawnym Ojcu” – ks. Michała Czajkowskiego. Korzystano z materiałów pomocniczych do formacji (dostępne w pobieralni).
Spotkanie ożywiała rozmowa wzbogacona dzieleniem.

28 lutego 2010; Spotkanie formacyjne

Prowadzący: Kasia i Sebastian
Temat: Modlitwa
Obecni:
  • Ola+Marek,
  • Mirek + Agnieszka,
  • Lidka + Krzysiek,
  • Artur,
  • Renia,
  • Kasia + Sebastian,
  • Robert,
  • Ela + Wojtek,
  • Gosia.
W części formacyjnej rozważono w formie trzech konferencji: biblijnej, chrystocentrycznej i franciszkańskiej. Korzystano z materiałów pomocniczych do formacji (dostępne w pobieralni).
Część franciszkańską prócz suchych treści stanowiła duża dawka modlitw franciszkowych.

Echo konferencji WRF.

MODLITWA część 1

BEZ CZEGO NIE DA SIĘ MODLIĆ? – Rozważania na podstawie artykułu Krzysztofa Osucha SJ

 

  1. Należy odzyskać dziecięcą prostotę w odnoszeniu się do Boga (trzeba się sporo natrudzić:) i świadomie stworzyć odpowiednie warunki
  2. Trzeba się PRZYGOTOWAĆ i POKONAĆ PRZESZKODY: niedostateczne zainteresowanie, troska o inne sprawy, wyrzuty sumienia, nawał  wyobrażeń cielesnych
  3. Skuteczność modlitwy zależy od przygotowania: warto określić kilka punktów, które chcemy przemodlić
  4. Cenna rada: „w punkcie, w którym znajdę to, czego szukam, zatrzymam się i spocznę”
  5. Jest coś takiego jak PRÓG MODLITWY – należy go przekroczyć, ilekroć ją zaczynamy; nie jest on materialny, ale znajduje się wewnątrz nas samych: przed progiem jestem JA SAM – ZAABSORBOWANY SOBĄ (skoncentrowany na lęku, cierpieniach, zranieniach, problemach…) – przekroczywszy próg  modlitwy zaczynam istnieć inaczej, zwracam się do Boga, zaczynam pytać, słuchać, otwieram się na to, by olśniła mnie Boża dobroć i majestat
  6. Dopóki ciszę odbieramy jako pustkę i czujemy potrzebę jakiejś czynności, dopóty nie jesteśmy skupieni, nie dotarliśmy do siebie samych i miejsca, w którym nasze istnienie styka się z Bogiem
  7. Tylko ty sam możesz usłyszeć Jego słowo w sobie, bo to słowo i jego sens są skierowane TYLKO DO CIEBIE

MODLITWA część 2 (w duchu TAU)

Pytanie: GDZIE JESTEŚ?

  1. Określenie siebie: BÓG Z NAMI – tajemnica współistnienia
  2. Chwała: 1)odbicie,  2) promieniuje na człowieka, 3) Bóg, 4)wartośc, 5) przemienienie
  3. Niepokój poszukiwania
  4. Może być zły kierunek modlitewnych poszukiwań, dlatego: 1)szukać = pytać, 2) szukać = oddawać PRAWDZIWĄ cześć > prawdziwą = bez bożków 3) szukać = oddawać PRAWO I SPRAWIEDLIWOŚĆ
  5. Szukać Chrystusa = rezygnować z siebie
  6. Szukać Chrystusa, byśmy byli tam, gdzie on jest
  7. Szukać Chrystusa, czyli poszukiwać planu Bożego poprzez: słowa proroków, modlitwy wstawiennicze, odwoływanie się do miłości i wierności Bożej
  8. Kuszenie Boga – wystawianie go na próbę: zrób, co my chcemy
  9. Wiara nieustannie wystawiana na próbę  (ludzkie prośby o pomoc), tymczasem w akcie modlitwy Bóg otwiera duszę i pozwala się poznać > modlitwa TY JESTEŚ – nie: ja jestem
  10. „nie to, czego ja chcę, ale to, czego Ty chcesz”
  11. Modlitwa wyznaniem wiary i złożeniem ofiary z samego siebie
  12. Modlitwa odkrywaniem Bożych NAJ

MODLITWA WG ŚWIĘTEGO FRANCISZKA

  1. Trynitarność modlitwy: zwrot do Ojca, Syna i Ducha – tylko taka jest pełna i pełnię rozmowy zapewnia
  2. Maryja jako uosobienie cnót i darów Bożych – pośredniczka dzięki Chrystusowi
  3. Pochwała istnienia w modlitwie nie dla piękna czy samego siebie, ale dla OBECNOŚCI BOGA
  4. Modlitwa jako: 1) słuchanie 2)pragnienie zrozumienia 3)uwielbienie i radość
  5. Należy SŁUCHAĆ – nie tylko słyszeć (jak dzieci, które słyszą, ale nie słuchają – nie są posłuszne, nie wykazują posłuchu)
  6. Bóg SŁUCHA CZŁOWIEKA WIERNEGO JEGO SŁOWU!
  7. Modlić należy się z przekonaniem, że będzie się wysłuchanym przez Ojca
  8. Wiara jest podstawą i SKUTKIEM modlitwy
  9. Miłość warunkiem i kresem modlitwy
  10. Modlitwa walką i posługą – nie zasługą człowieka: to DUCH Święty modli się w nas
  11. Istotna spontaniczność przeżyć osobistych!!!
  12. Czuwać w modlitwie = być gotowym, wyrzekać się przyjemności

MODLITWA WG ŚWIĘTEGO FRANCISZKA (raz jeszcze:)

  1. Oracja i kontemplacja (duchowy stan oddania się Bogu, przeżycie lub dialog)
  2. Wiara 1) w osobowego Boga (nie bezcielesną abstrakcję), 2)w obecność, dialog (nie jest jednokierunkowa – rozmowa człowieka z Bogiem, nie jednostronny monolog), 3) zaufanie, przyjaźń, zawierzenie, różnorodność objawienia
  3. Decyzje podejmowane w duchu modlitwy: CO ROBIĆ?
  4. Modlitwa jako zwyczajowa, ciągła (habitualna)

BÓG JAKO DOBRY OJCIEC, STWORZYCIEL – OPATRZNOŚĆ I MIŁOSIERDZIE

  1. Bóg: opiekun, władca, król, daje życie innym, daje płodność (człowieka i ziemi), tworzy nie tylko fizycznie, ale i moralnie, jest żywicielem ciała i ducha
  2. Stwórca: tworzy życie, jest źródłem stworzeń, wszystko istnieje przez niego i dla niego, ustanawia naturalny porządek wszystkiego
  3. Jako władca: dobroczynny, czujny, troskliwy, źródło zaufania, decyduje o tym, co zamyślił sobie człowiek, nic nie może nas odłączyć od Niego i Jego miłości, daje spokój i uwalnia od lęku, daje wierność powołaniu

MIŁOSIERDZIE BOGA na przykładzie „Przypowieści o marnotrawnym ojcu”

  1. Przypowieść nie tyle o marnotrawnym, co o rozrzutnym ojcu i rozrzutnych synach
  2. Rozrzutny BÓG-Ojciec, bo hojny, ponad miarę szczodry, szalony w przebaczaniu i miłości oraz obdarowywaniu łaskami
  3. Przypowieść o marnotrawnym synu poprzedzają przypowieści o zaginionej owcy i zagubionej drachmie, a wprowadza do nich informacja, że słuchali Jezusa celnicy i grzesznicy, a faryzeusze szemrali przeciwko niemu
  4. Jezus chce nimi ratować nie siebie i własną skórę, ale nas gorszących się i zbyt łatwo potępiających innych ludzi
  5. Chrystus akcentuje fakt nie na zgubieniu się człowieka, ale odnalezieniu go przez Boga wzywając do współświętowania i radości
  6. Przypowieść o dwóch synach marnotrawnych pokazuje sytuację, w której ojciec odnajdując młodszego syna gubi starszego – przedstawia to dwie przeciwstawne drogi: od separacji do komunii i od bliskości do obcości
  7. Słowo Ojciec pojawia się w przypowieści 12 razy, bo to on i jego postawa są najważniejsze dla zrozumienia istoty miłosierdzia Boga
  8. Przypowieść wspomina o rozrzutności młodszego syna, ale kładzie akcent na zgubienie i odnalezienie się
  9. Opis skupia uwagę na rozrzutności ojca: szata, pierścień, obuwie, utuczone cielę, święto w roboczy dzień, dom, przywrócenie majątku, zespół muzyczny… – to przypowieść (jak głosił Jan Paweł II) o miłosiernym Ojcu
  10. Przypowieść przedstawia rozrzutnego w swej miłości Ojca i  dwóch marnotrawnych synów: jeden trwoni dobra materialne, które otrzymał  na swoją prośbę od ojca, a drugi marnotrawi jego dobroć i miłość
  11. Jezus w postawie ojca wobec marnotrawnego syna przekonuje, że  nie ma takiej sytuacji, takiego grzechu i upadku, z którego miłosierdzie Boże nie mogłoby nas podnieść
  12. Mimo, że Bóg wie, iż postawa marnotrawnego syna nie jest autentycznym nawróceniem, a wynika jedynie z sytuacji, w której się znalazł, okazuje mu miłosierdzie, bo wie, że naprawdę nawróci się on dopiero poprzez miłość Ojca
  13. Wielka jest miłość Boża, co ilustruje postawa Ojca z przypowieści: wypatruje syna codziennie (mimo że jest niewdzięcznikiem i grzesznikiem), wybiega mu naprzeciw (kompromituje się i upokarza jako izraelski patriarcha), przerywa spowiedź syna i nie pyta o motywy powrotu (bo je doskonale zna), ale chwyta go i ściska (mimo że naraża się – zgodnie z przekonaniami żydów – na nieczystość, bo chłopak pasł świnie), w dodatku nie pozwala mu paść na kolana (choć takie były zwyczaje)\, lecz obejmuje i całuje
  14. ojciec widząc grzesznika czuje litość, współczucie, wzrusza się, daje mu nową, lepszą szatę, ubiera, daje pierścień (symbol władzy), zabija utuczone cielę (nie koźlę czy owieczkę!!! w izraelskim klimacie baaardzo ciężko wychodować cokolwiek, bo wokół tylko pustynia i kamienie…), każe wszystkim ucztować i bawić się w radości, że odzyskał syna, którego uważał za zmarłego
  15. ojciec przerywa mowę niewdzięcznika (chciał powiedzieć, że nie jest godny nazywać się synem), bo wciąż uznaje go za SYNA – Jan Paweł II stwierdza: „radość wskazuje na dobro nienaruszone: syn, nawet marnotrawny, nie przestał być synem ojca”, „miłosierdzie polega na wspólnym przeżyciu tego dobra, jakim jest człowiek, doświadczaniu jego godności dziecka Bożego, miłosierdzie objawia się jako dowartościowywanie, podnoszenie w górę, wydobywanie dobra spod nawarstwień zła, które jest w świecie i w człowieku”
  16. starszy syn tym czasem mówi pogardliwie „ten twój syn” przypisują mu grzechy, o których nie było mowy (nierządnice)
  17. relacja ojciec-syn tu pozostaje niezmieniona, ale nie chce się on zwrócić „ojcze”, choć słyszy słowa „moje dziecko”; słyszy słowa: „zawsze jesteś przy mnie” i „wszystko do ciebie należy”, ale nie chce cieszyć się i świętować
  18. Bóg chce, aby człowiek rozpoznał w innych grzesznikach swoich braci i dostrzegł miłość ojcowską, dlatego, że jest to szansa nie tylko dla grzesznika, ale nawrócenia dla niego samego
  19. Bóg uznaje za dzieci Boże także ludzi niegodnych tego imienia  – to ludzie innym ludziom odmawiają tej godności i bezpodstawnie potępiają
  20. Ojciec na obrazie Remrandta ma dłonie ojca i matki – miłosierdzie Boga przekracza granice ojcostwa i macierzyństwa
  21. Należy rozpoznać siebie w młodszym i starszym synu jednocześnie – obaj potrzebują miłosierdzia: przyjęcia miłości, przebaczenia pozwalającego obdarzać innych sobą, przebaczać, ufać, przyjąć ludzkie braterstwo.

Jeśli chodzi o sprawy organizacyjne to:

– rozpoczęto zbiórkę pieniędzy na rekolekcje letnie,
– w terminie 26 – 28 marca 2010 we Wrocławiu odbędą się rekolekcje Wspólnoty Tau. Jesteśmy zaproszeni. Plan mocno napięty, więc dzieci mile nie widziane (słowem nie ma możliwości zabrania pociech na to spotkanie),
– kolejne spotkania formacyjne będą miały miejsce w drugie niedziele miesiąca (najbliższe 14 marca 2010).

24 stycznia 2010; Spotkanie formacyjne

Prowadzący: Wojtek
Temat: Chwała – uwielbienie – adoracja – błogosławieństwo
Obecni:
  • Ola+Marek,
  • Mirek + Agnieszka,
  • Lidka i Krzysiek,
  • Agnieszka G.,
  • Ela J.,
  • Wojtek,
  • Gosia,
  • Kasia,
  • Robert.
Kilka spraw organizacyjnych rozpoczęło spotkanie.
Oo Pijarzy uwzględnili wszystkie nasze uwagi do umowy. Na następnym spotkaniu trzeba się złożyć na zaliczkę.
Od marca spotkania niedzielne będą miały miejsce w drugie niedziele miesiąca.
31 stycznia 2010 prawdopodobnie odbędzie się bal karnawałowy – przebrania obowiązkowe.
W części formacyjnej rozważono w formie trzech konferencji: biblijnej, chrystocentrycznej i franciszkańskiej. Korzystano z materiałów pomocniczych do formacji (dostępne w pobieralni).

20 grudnia 2009; Spotkanie formacyjne

Prowadzący: Mirek
Temat: Oblicze Boga – obraz, imię Boga, Jahwe, Święty, Miłość
Obecni:
  • Ola+Marek,
  • Mirek + Agnieszka,
  • Artur,
  • Wojtek.
Spotkanie rozpoczęto od spraw organizacyjnych, tj: omówienia umowy z oo. Pijarami odnośnie rekolekcji wakacyjnych i innych wydatków wspólnoty.
W części zasadniczej prowadzący zmierzył się z nową formą spotkania wg wskazań z materiałów pomocniczych do formacji (dostępne w pobieralni).
Trudna to będzie forma…
Po części formacyjnej Mirek i Marek przedstawili, krótkie sprawozdanie z dnia skupienia Wspólnoty Tau w Krakowie.

25 października 2009 Spotkanie formacyjne

Prowadzący: Artur
Temat: Modlitwa 
 
Obecni:
  • Ela J.,
  • Ela P.,
  • Marek,
  • Agnieszka + Artur,
  • Mirek + Agnieszka,
  • Lidka + Krzysiek,
  • Kasia + Sebastian,
  • Gosia,
  • Robert.
Spotkanie rozpoczęło się częścią organizacyjną. Zebrano składki, omówiono sprawę ośrodków na nadchodzące rekolekcje wakacyjne. Propozycje objęły ośrodek w Łapszach Niżnych, oraz w Janicach. 
Ze względu na termin zdecydowano się na ośrodek oo. Pijarów w Łapszach Niżnych w dniach 3 – 10 lipca 2010.
Ośrodków musimy szukać dalej.

W ramach spotkania przeczytano tekst o. Krzysztofa Osucha SJ p.t. "Bez czego nie da się modlić?". Tekst stał się inspiracją do dzielenia się doświadczeniami z modlitwy.