Kategoria: Rekolekcje

Sprawozdanie dostępne w pliku w pobieralni.

Piątkowy plan dnia:

18.00 Rejestracja

20.00 Kolacja

21.30 Eucharystia

Piątek to dzień przyjazdu. Ze względu na fakt, że każda wspólnota miała tak samo daleko, tym razem większość udało się dobrze zaplanować podróż i na Eucharystii dojechało 80 % wszystkich uczestników z 50 osób dorosłych, 11 dzieci w wieku od 3-17 lat oraz 5 maluchów.

Sobotni plan dnia:

7.00 Eucharystia

8.30 Śniadanie

9.00 Katecheza

10.00 Krąg

11.30 Modlitwa w ciągu dnia

12.30 Obiad

14.30 Katecheza

15.30 Krąg

17.00 Nieszpory

18.30 Kolacja

19.30 Krąg doświadczeń

21.00 Adoracja Najświętszego Sakramentu

Sobotni dzień był przygotowany i prowadzony przez gości z FZŚ (małżeństwo Ela i Artur z Puław, oraz br Juliusz kapucyn z prowincji warszawskiej). Ela i Artur są 17 lat po ślubie i mają 6 dzieci. Od 10 lat są w FZŚ, ale wcześniej byli w Młodzieży Franciszkańskiej.

Krótki referat z katechezy 1 dotyczącej przedstawienia jak działa ich wspólnota i domowy kościół.

W Kościele w prezbiterium znajdują się 4 znaki:

 

• Ambona (głoszenie Słowa do ludu),
• Ołtarz (rzeczywistość ofiarowania),
• Miejsce przewodniczenia (np. krzesło lub drugi pulpit z którego kapłan kieruje tym co się dzieje na ołtarzu),
• Tabernakulum (znak namiotu, gdzie Pan Jezus ciągle przebywa).

 

Jak zabraknie któregoś ze znaków to liturgia Eucharystyczna jest niepełna. 4 znaki to 4 liturgie, co tydzień inna i tak:

 

• Ambona = Liturgia Słowa – w centrum jest Słowo Boże
• Ołtarz = Liturgia Eucharystii – Msza powinna być w małej grupie w rycie charakterystycznym dla franciszkanizmu (pieśni, ornat itp.)
• Miejsce przewodniczenia = Liturgia godzin (wyznacza rytm życia człowieka w trzecim zakonie. Aby była ona zrozumiana robią zawsze wprowadzenia do czytań.
• Tabernakulum = znak namiotu – aby rozważyć aspekt wspólnoty. Najpierw katecheza a następnie zbierają doświadczenia i udzielają odpowiedzi na pytania.

 

 Te 4 filary odnoszą się nie tylko do życia Kościoła/wspólnoty ale i do domowego kościoła jakim jest każda rodzina.

 

• Ambona = to miejsce gdzie w domu w niedzielę przed mszą ojciec zbiera dzieci i czyta im Ewangelię
• Ołtarz = łóżko, nie tylko stół. Rzeczywistość ofiarowania nie tylko swojego ciała ale jest to miejsce pojednania. Zanim pójdziesz spać trzeba się pojednać i wybaczyć sobie rzeczywistość całego dnia. Dzieci idą spać bo wiedzą że teraz jest czas rodziców na dialog. Posiłek z kolei to ofiarowanie czegoś dla kogoś więc należy włożyć maksymalnie swoje serce w jego wspólnym przygotowaniu.
• Miejsce przewodniczenia = Ojciec kościoła domowego mówi że ma rolę Biskupa w kościele domowym. Biskup to nie ten kto trzęsie całym domem ale okazuje się mu szacunek, jego troska jest bezpieczne przeprowadzenie stada. Biskup pomocniczy = żona.
• Tabernakulum = znak namiotu w domowym kościele czyli miejsce obecności z Bogiem. W domu musi być miejsce gdzie jest biblioteczka , mała kapliczka lub mały ołtarzyk, gdzie panuje atmosfera skupienia. (często spotykamy się że ostatnim ważnym zadaniem dziecka przed snem jest umycie zębów, ale czy staramy się zawalczyć aby była to modlitwa?)

 

Te 4 filary są również związane ze Św. Franciszkiem

 

• 1 filar = głoszenie Słowa Bożego
• 2 filar = Eucharystia – łamanie chleba (źródło i szczyt misji Kościoła
• 3 filar = modlitwa (psalmy, pieśni, liturgia godzin)
• 4 filar = wspólnota braterska – objawienie się we wspólnocie. Dzielenie się zgodne z zasadą Miłość, Wolność i Dyskrecja. Miłość nie kłamie, to co jest w kręgu nie wychodzi poza krąg.

 

Po katechezie był czas na krąg. Podzielono nas na 8 grup, każda otrzymała sigla i musiała najpierw podzielić 4 kolumny na członków kręgu, a następnie osoby wybierały fragment który najbardziej do nich przemówił. (Mówicie co słyszycie a wybieracie co rozumiecie) Należało przeczytać wybrane fragmenty i połamać się tym słowem (dzielenie się) aby w końcu wspólnie przejść do komunii i wybrać jeden tekst jako główny.

Po modlitwie w ciągu dnia był czas na łamanie Słowa. Brat wywoływał grupę i czekał na ochotników. Pismo święte nie jest do prywatnego rozumienia, co dał nam odczuć brat Juliusz ostro reagując na wszelkie nadinterpretacje. Kiedy wychodzisz na ambonkę masz do pokonania trzy krzyże.

 

• Krzyż : wyjść z anonimowości
• Krzyż : kiedy stoisz na ambonie i mówisz
• Krzyż : kiedy wracasz na swoje miejsce i widzisz co się stało.

 

Kiedy słuchamy nie szydzimy, ale z miłością przyjmujemy co słyszymy. Zachowujemy tajemnice i nie komentujemy o tym co zostało usłyszane.

Podobne łamanie Słowa było po drugim kręgu, a na ostatnim o 19.30 mogliśmy wygłosić wszyscy własną ocenę zarówno metody jak i tematyki dnia oraz sposobu prowadzenia katechez. Każda katecheza była podzielona na trzy części, pierwszą krótko miała Ela, następnie Artur a na koniec zawsze głos zabierał br Juliusz.

Katecheza 2 : Post ma na celu odzyskać Oblubieńca. Zważaj na swoja naturę, umartwiaj się ale sprawdzając się w tym co jest niedoskonałe. Rób postanowienia. Ma to służyć naszemu  Duchowi (Miłosierdzia nie ofiary)

Katecheza 3 : Święta traktujemy jako czas dla nas, jednakże niedziela zaczyna się już w sobotę wieczorem. Chrystus zmartwychwstał z soboty na niedzielę. Niedziela jest świątynia w czasie, czasowym miejscem w którym my mamy możliwość spotkać Jezusa Zmartwychwstałego. Zatem celebrowanie wigilii paschalnej jest już od nieszporów.

Niedzielny plan dnia:

8.00 Eucharystia

9.00 Śniadanie

10.00 Kapituła

Podsumowanie dni skupienia: 

 

• Został nam przedstawiony nowy nurt w FZŚ, możemy pisać do Rady nasze opinie co chcielibyśmy zaimplementować do naszej wspólnoty WF Tau.
• Znamy naszą wartość wspólnoty i potrafimy ją bronić, wychodząc na ambonę uczyniliśmy kolejny krok w wychodzeniu do ludzi.
• Zaproszeni goście byli odpowiedzią na głosy z kapituły wakacyjnej, kiedy deklarowaliśmy że chcemy wiedzieć więcej na temat trzeciego zakonu
• Przypomnienie żeby łamać się Słowem przy obecności kapłana wraz z jego komentarzem

 

Ogłoszenia:

 

•  Możemy korzystać ze skrzynki modlitewnej MF Tau i wysyłać nasze prośby na  modlitwa@mftau.pl, ale przy rejestracji należy wpisać „ja osoba z WF TAU …..”
• Konkurs franciszkański w dwóch etapach, pierwszy przeprowadzony do końca września we wspólnotach lokalnych a kolejny na dniach skupienia, szczegóły na spotkaniu niedzielnym,
• Kończymy opracowanie strony internetowej naszej wspólnoty WF TAU, prawdopodobny adres www.wft.pl
• Za dwa tygodnie będzie miała miejsce Kapituła Zakonna, na której będzie omawiana kwestia drugiego kapłana = prośba o modlitwę w tej intencji
• Trwają prace nad statutem naszej wspólnoty, osoby chętne do pomocy proszone są zgłaszać się do Celiny Bieganskiej
• Termin  rekolekcji w głąb Tau – 7-13.07.2014 _Sidzina. Jeżeli ktoś nie może pojechać na nasze rekolekcje wakacyjne to może być do pomocy. Potrzebne 3 osoby ze wspólnoty.
• Rekolekcje letnie Fonte TAU 18-24.08.2014 _ Skomielna Czarna. Na tych rekolekcjach będzie okazja do uroczystego wyrażenia pragnienia, aby się przygotować będą wysłane materiały do Skrutinium.
• Jest potrzeba współpracy z Celiną w spisaniu Historii wspólnot lokalnych oraz kroniki. Proszę zgłaszać się we wspólnotach lokalnych

 

Osoby z naszej wspólnoty, które były na dniach skupienia:

 

• Dominika + Bolek
• Gosia,
• Kasia, Sebastian + Teresa i Patii
• Renata + Franek
• Robert
• Agnieszka i Artur + Michał, Paweł i Filip
• Mirek i Agnieszka + Zosia
• Ela J.

 

Temat rekolekcji: Sakrament miłosierdzia

Rekolekcjonista: br. Janusz Pałka OFM Cap

Miejsce: ośrodek w Janicach (http://www.janice.org.pl/)

Termin: 18-25 lipca 2013

W okresie 18-25 lipca 2013 roku, kolejny raz przeżywaliśmy rekolekcje formacyjne, tym razem pod hasłem: Poggio Bustone Tau – Sakrament miłosierdzia (Naznaczenie znakiem TAU tych którzy czynią pokutę, jako akt miłosierdzia Boga, prowadzący do pojednania i pokoju). Rekolekcje prowadził br. Janusz Pałka OFM Cap., a wspomagał go swoją obecnością br. Dariusz Lachowicz. Opieką młodzieży zajmował się br. Piotr Kuczej, natomiast opiekę nad dziećmi sprawowały: Paulina i Helena z MF TAU oraz Alicja – przyjaciółka rodziny Wądrzyków – opiekunów Domu Rekolekcyjnego w Janicach. W rekolekcjach uczestniczyły 53 osoby – członkowie lokalnych Wspólnot WF TAU z: Wrocławia, Piły, Krakowa, Bytomia, Bielska-Białej i Tychów oraz Larvika z Norwegii, oraz ich dzieci.

Poszczególne dni rekolekcji przebiegały pod następującymi hasłami, będącymi rozwinięciem formuły rozgrzeszenia wypowiadanej przez kapłana podczas sakramentu pokuty:

1. Bóg, Ojciec miłosierdzia,

2. Który pojednał świat ze sobą, przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna,

3. I zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów,

4. Niech Ci udzieli przebaczenia i pokoju, przez posługę Kościoła,

5. I ja odpuszczam Tobie grzechy, w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego…

6. Jak Pan przebaczył Wam, tak i wy (Kol 3,13; por. Ef 4,32).

Pierwsze cztery dni rekolekcji odbywały się wg następującego schematu:

08:00 Jutrznia

08:40 Śniadanie

09:30 Konferencja – wprowadzenie do słowa

10:00 Rozważanie Słowa Bożego

12:00 Msza Święta

13:15 Obiad

16:30 Dzielenie w grupach

18:00 Nieszpory z konferencją

18:45 Kolacja

19:15 Modlitwa dzieci w kaplicy

21:00 Adoracja Najświętszego Sakramentu.

W kolejnych dniach rekolekcji rozważaliśmy i dzieliliśmy się słowem Bożym pochodzącym z czytań mszalnych odpowiadających poszczególnym dniom kalendarza liturgicznego:

1. Wj 11, 10-12,14; Mt 12, 1-8;

2. Wj 12, 37-42; Mt 12, 14-21;

3. Rdz 18 1-10a; Kol 1, 24-28; Łk 10, 38-42;

4. Pnp 8, 6-7; J 20, 1.11-18;

5. Ga 2, 19-20; J 15, 1-8;

6. Wj 16, 1-5.9-15; Mt 13, 1-9.

Klamrą spinającą pierwsze cztery dni rekolekcji, były jutrznia i nieszpory, podczas których specjalnie przygotowane na te dni czytanie (dzień 1 – Ez 9., dzień 2 – Ap 1, 12-18, dzień 3 – J 20, 19-23, dzień 4 – J 12, 1-11) , było podstawą do głoszenia Słowa Bożego przez członków poszczególnych Wspólnot lokalnych.

W piątym dniu rekolekcji odbyła się kapituła sprawozdawczo-wyborcza, podczas której wybrano nową Radę. W jej skład weszli: Marcin Dymitrow – lider WF TAU oraz wiceliderzy: Sebastian Nowakowski i Celina Biegańska. W tym dniu miało miejsce uroczyste poświęcenie i zasadzenie drzewka – pamięci brata Krzysztofa Kulczaka – twórcy formacji MF TAU.

Ostatni dzień rekolekcji, był dniem refleksji nad sobą, rozumieniem charyzmatu TAU i jego znaczenia w życiu każdego z nas. W dostrzeżeniu wartości i znaczenia znaku TAU, w trakcie indywidualnych rozmów, przeprowadzanych z każdym z nas, pomogli nam bracia Dariusz i Janusz.

Zwieńczeniem rekolekcji, były uroczyste nieszpory, podczas których ich uczestnicy dzielili się własnym doświadczeniem rekolekcji. Na zakończenie nieszporów brat Janusz każdego z nas naznaczył znakiem TAU – znakiem wybrania, trwania i błogosławieństwa na dalszą drogę formacji we Wspólnocie.

Rekolekcje w Janicach były nie tylko czasem naszego duchowego rozwoju, ale również wspaniałym czasem spędzonym wspólnie, w trakcie, którego mogliśmy się nawzajem poznać, zintegrować i nawiązać trwałe relacje braterskie. Organizowaliśmy wspólne spacery, mecze siatkówki i koszykówki, turnieje tenisa stołowego, a także wieczorek taneczny oraz ognisko, podczas którego dzieci i młodzież zaprezentowały przygotowany pod kierownictwem ich opiekunów program artystyczny. Nieformalnym streszczeniem naszych rekolekcji i wspólnie spędzonego czasu, może być manifest odśpiewany („wyrapowany”) przez młodzież wraz z jego twórcą bratem Piotrem:

Przyjechaliśmy w czwartek, pogoda wspaniała

Zielono dookoła, franciszkańska osada

Choć czas to rekolekcji – pobożność zasada

To żyć trzeba normalnie – wypocząć wypada.

Zbudzony na jutrznię, w kaplicy zasiadam

Jak tu się modlić – każdy chór rozważa

Na koniec wszystko jasne, zrozumieć wypada

Po krótkim wyjaśnieniu pokornego gwardiana.

Słuchanie słowa to rzecz nie lada

Czy Bóg przemówi do mnie, kiedy śpię czy gadam

Rozważam swe życie przez pryzmat słowa

Życie to nie bajka – to święta historia.

Atmosfera miła, wszyscy uśmiechnięci

Można by powiedzieć, że wszyscy to święci

Lecz patrząc w swe serca można znaleźć wiele

Bóg Ojciec miłosierdzia, to nasze wybawienie.

Kolejny dzień wciąż piękna pogoda

Można zagrać w siatkę i pokibicować

W ten sposób umacnia się dobra atmosfera

Uśmiechu nigdy wiele, nie ma co żałować.

Bo chodzi o to, aby tworzyć jedno

Nie tylko tak na pokaz, ale sercem, wewnątrz

Bo Bóg w Chrystusie pojednał świat ze sobą

Pamiętaj bracie, siostro, zacznij wciąż na nowo.

Uroczystość niedzielna, pamiątka zmartwychwstania

Blask letniej jutrzenki od samego rana

To uczta dla duszy, a potem dla ciała

Czas wspólnych spacerów, wzajemnego poznania.

Czas rozmów trudnych i zawikłanych

Czy miłość, miłosierdzie to jest to samo

Lecz to teorie, w praktyce wiemy

Że Bóg nas kocha i odpuszcza grzechy.

Życie we wspólnocie to nie łatwa sprawa

Bo trzeba umierać dla siebie, dla Pana

Ćwiczyć się w pokorze, dawać się formować

Kochać siostrę, brata, Chrystusa naśladować.

Lecz życie wspólnotowe to nie tylko trudy

To radość bycia razem i miłość bez obłudy

To mieć świadomość, że sam nie pozostaję

Że mogę liczyć na was, pokornie wyznaję.

Duchowość Tau to wierne trwanie

Przy Bożej obietnicy kiedy wielkie biadanie

To znak wybrania, Boże naznaczenie

By głosić ewangelię, być świadkiem w Kościele.

Świadectwo życia w prawdzie, nie powierzchowne

By wpierw najbliżsi widzieli, że to wszystko Boże

Współpraca z łaską Boża w naszej codzienności

Bo świętość powołaniem dla ogółu ludzkości.

Dwa lata minęły, kapituła, wybory

Któż przyjmie na siebie tę szkołę pokory.

Teraz już wiemy i łask wiele życzymy

Niech Pan błogosławi, słodkim jarzmem czyni.

Chwała Ojcu i Synowi

I Duchowi Świętemu

Jak była na początku

Teraz i zawsze i na wieki….

Choć tekst już zakończony, dodać wciąż wypada

Jedno wydarzenie, godne wspominania.

Biblijna dyskusja o Marii Magdalenie,

Czy można o niej mówić jeszcze w innej scenie.

Jak znaleźć odpowiedź, teorii przecież wiele,

Czy jednak to istotne – pytamy siebie,

Co pragnie nam przekazać, poprzez swą postawę,

Chrystusa kochać zawsze, powstawać gdy upadnę.

Czas rekolekcji dobiegł końca, wszyscy rozesłani,

Wracamy do swych domów, już nie tacy sami.

Choć czas ten to dni kilka, rzec można – niewiele,

To Bóg uczynił swoje – zasiał ziaren wiele…

Amen. ?

Temat rekolekcji: “Kim jesteś Ty Panie, a kim jestem ja?”

Rekolekcjonista: br. Robert Krawiec OFM Cap

Miejsce: ośrodek Caritas w Zagórzu Śląskim (http://www.swidnica.caritas.pl/html/osrodek.html)

Termin: 1 – 8 lipca 2012

Dzień I – Pokora i umiłowanie krzyża

Plan dnia:

08:00 Jutrznia

08:40 Śniadanie

09:30 Konferencja – wprowadzenie do słowa

10:00 Rozważanie Słowa Bożego

12:00 Msza Święta

13:15 Obiad

16:30 Dzielenie w grupach

18:00 Kolacja

21:00 Adoracja Najświętszego Sakramentu

Główne pytania:

– Czy wierzę w Boga?

– Czy wierzę Bogu?

– Czy zawierzam/zawierzyłem Bogu?

– Jaka jest moja relacja z Bogiem?

– Czy jestem w tłumie czy blisko?

Cytaty:

Rdz 11,1-9

J 13,1-20

Łk 16,10-15

Mt 19,23-26

Jk 2,1-8

Ga 5,16-17

1Tes 4,7-8

Rdz 39-41

Rz 5,24-26

Mt 6,25-34

Rz 14,17-19

Syr 37,27-31

Dz 3,1-10

Rz 12,14-21

Syr 28,8-12

Ga 6,8

Dzień II – Kim jestem ja?

Plan dnia:

08:00 Jutrznia

08:40 Śniadanie

09:30 Konferencja – wprowadzenie do słowa

10:00 Rozważanie Słowa Bożego

12:00 Msza Święta

13:15 Obiad

16:30 Dzielenie w grupach

18:00 Nieszpory z konferencją: “Rozeznawanie grzechu; pokusy; sakrament spowiedzi”

18:45 Kolacja

19:15 Modlitwa dzieci w kaplicy

20:45 Adoracja Najświętszego Sakramentu

Św. Ignacy z Loyoli mówił, że Pan Bóg karmi nas z dwóch dłoni: pociechą i strapieniem.

Czasem doświadczamy grzechu,bo Pan Bóg chce nam pokazać, że lepiej żyć w łasce. Pozawala On nam widzieć siebie w prawdzie: pozawala nam zobaczyć swój grzech, uświadomić sobie własną niedoskonałość i grzeszność. Grzech zadaje śmierć naszej duszy. Jedynym lekarzem jest Jezus; to w Jego miłosierdziu jest ratunek – nie w naszej pysze, że jesteśmy dobrzy, że nasze życie nie jest złe.

W Ewangelii tylko ludzie, którzy powiedzieli Jezusowi, że mają jakieś cierpienie duszy lub ciała spotkali się z jego uzdrowieniem. Słowo mówi, że tylko ten, który wyznaje grzech, porzuca go i nie chce do niego wracać – doznaje zbawienia. Możesz być grzesznikiem do końca życia i pewnie nim będziesz, ale jeśli wiesz, że Jezus cię uświęca, że to w Jego łasce jest życie, nie jesteś stracony.

Kim jestem ja? Jestem grzesznikiem kochanym przez Pana Boga.

Odpowiedzią na nasz grzech jest jego śmierć na krzyżu.

Dzień III – Kim jesteś Ty Panie?

Plan dnia:

08:00 Jutrznia

08:45 Śniadanie

09:30 Konferencja – wprowadzenie do słowa

10:30 Rozważanie Słowa Bożego

12:00 Msza Święta

13:30 Obiad

16:30 Dzielenie w grupach

18:00 Nieszpory

18:40 Kolacja

19:30 Koszykówka

20:45 Adoracja Najświętszego Sakramentu

22:00 Film “Ja jestem”

Aby poznać kim jest Pan Bóg musimy do niego wrócić. Przekształcić wiarę dziedziczoną z ojca na syna w wiarę osobistą. Nawrócić się do Pana Boga znaczy odczytywać wolę Pana Boga względem mnie.

U św. Franciszka widzimy trzy nawrócenia:

– nawrócenie moralne, tj z niewiary do wiary, z grzechu do łaski,

– ascetyczne, duchowe; zawierzenie Panu Bogu, odrzucenie grzechów nawet lekkich, oczyszczenie serca, zmysłów i ducha,

– mistyczne, duchowe zjednoczeni z Panem Bogiem, “żyję już nie ja, ale żyje we mnie Pan Jezus”.

Św. Benedykt mówił, że kto idzie w pokorę ten się nawraca.

Św. Bonawentura wyznaczył trzy etapy nawracania się:

– widzimy dobrze na zewnątrz (rodzina, przyroda) i dziękujemy za nie,

– kontemplujemy Pana Boga w sobie (nie na zewnątrz) – w swojej duszy,

– kontemplujemy Pana Boga z Chrystusem ukrzyżowanym, oczami Chrystusa cierpiącego.

Nawracanie się,to przyjmowanie zaczątków łaski Bożej, aby z nich powstała bliska więź z Panem Bogiem.

Aby zobaczyć kim jest Pan Bóg trzeba też zobaczyć kim nie jest. Zły duch dąży do zniszczenia naszej więzi z Bogiem przez kuszenie, kłamstwa, mistyfikacje, wpływ na nasze zmysły; wprowadza niepokój wewnętrzny. Diabeł chce odwrócić nas od życia wewnętrznego.

Podczas kuszenia w raju wąż-upadły anioł, szatan w sposób wolny odrzucił Boga. Syn Boży objawił się po to, aby zniszczyć dzieło szatana.

Metody kuszenia człowieka:

– Szatan zwodzi kłamstwem; przedstawia Boga jako oszusta, fałszywie przedstawia Jego obraz. Tak skusił Adama i Ewę w raju.

– Szatan kusi za pomocą ludzi. Ewa skusiła Adama, Piotr mówi Jezusowi, że nie przyjdzie na Niego śmierć (Jezus odpowiada: “Zejdź mi z oczu szatanie”)

– Szatan kusi też przez rzeczy: amulety, satanistyczne przedmioty, wisiorki,itp.. Dlatego trzeba święcić mieszkania, modlić się. Siła modlitwy jest ogromna – szatan ucieka przed imieniem Jezus. Wyrzucić te rzeczy.

Bóg jest przeciwieństwem złego -jest MIŁOŚCIĄ!

Modlimy się do Pana Boga, ale czy Go przyjmujemy do swego serca?

Jezus szanuje nasze decyzje, daje nam wolność. Potrzeba się otworzyć na łaskę Bożą, napełnić się tą łaską. Wtedy człowiek jest mocny wobec świata i przeciwności.

Dzień IV – Kim jestem Panie bez Ciebie, a kim w Tobie?

Plan dnia:

08:00 Jutrznia

08:40 Śniadanie

09:30 Konferencja

10:00 Rozważanie Słowa Bożego

12:00 Msza Święta

13:30 Obiad

14:00 Wycieczka na zamek Grodno i na zaporę

18:30 Kolacja

19:00 Modlitwa dzieci w kaplicy

20:45 Nieszpory oraz nabożeństwo odnowienia Chrztu Świętego

Eucharystia i Słowo – tym karmi nas Chrystus.

Jest to kwintesencja miłości, do której w sposób naturalny dąży człowiek. “Tak Bóg umiłował świat, że Syna Jednorodzonego dał…” – miłość to główna przyczyna, dla której Pan Bóg przyszedł na świat i stał się pokarmem dla swojego ludu. “Chleb życia, który zstąpił z nieba i daje nam siebie”. Chwałą Boga jest człowiek żyjący, syty Panem Bogiem.

Eucharystia w Kościele. Dla pierwszych chrześcijan Eucharystia była wyrazem jedności Kościoła (kto wierzy w Eucharystię ten jest chrześcianijnem).

W XIII w. św. Tomasz z Akwinu powiedział: “obecność Ciała i Krwi Chrystusowej w Eucharystii pojąć można tylko wiarą”, św. Jan Chryzostom: “skosztowałeś Krwi Pana a nie zauważyłeś swego brata?” – bądźmy jak chleb dla bliźniego.

Dziś Kościół mówi, że Eucharystia to dopełnienie wtajemniczenia chrześcijańskiego. Pan Jezus mówi:”oto jestem z wami, aż do skończenia świata”. Eucharystia jest źródłem, zaspokojeniem, obfitością i doskonałością, zapowiedzią nieba. Każda niedzielna Msza Św. to znak dla niewierzących, że chrześcijanie gromadzą się wokół Chrystusa.

Trzy aspekty Mszy św.:

– ofiara Pana Jezusa,

– Komunia święta,

– obecność Pana Jezusa.

Wobec Eucharystii występują często dwa skrajne podejścia:

– jestem niegodny, więc przyjmuję komunię 1-2 razy w roku; a przecież Pan Jezus mówi:”Bierzcie i jedzcie”,

– bezmyślne przyjmowanie komunii św, bez zastanowienia, bez refleksji, bez spowiedzi, właściwie bez wiary.

Czy pragniesz przyjmować Pana Jezusa?

Czy pragniesz Go adorować?
Czy pragniesz tego pokarmu?

Pan Jezus chce,abyśmy byli jego tabernaculum, monstrancją, domem dla Niego.

Uczestnictwo we Mszy Św. to za każdym razem przeżycie tego, co przeżyli apostołowie. Pan zostawił nam Siebie,abyśmy tak jak pierwsi chrześcijanie mogli karmić się Ciałem i Krwią Chrystusa. Na równi z komunią Chrystus karmi nas Swoim Słowem – Słowo jest potężne, Słowem Bóg stworzył świat.

Dla nas zadaniem jest droga od umysłu do serca. Intelektualnie wiemy, że Eucharystia jest dobrem, ale czy przyjmujemy Jezusa do swego serca? Czy nasze serce jest żywe? Z ciała czy z kamienia? Czy płyną w nim życiodajne soki, czy jest martwe?

Czy promieniujesz na innych miłością Chrystusową?

Kiedy czytamy Słowo Boże,Pan Bóg wprowadza nas w tajemnice Boże. Potrzeba wierności w czytaniu Pisma Św. Trzeba dać szansę Panu Bogu, aby przemówił.:)Nie można poznać swojej drogi ,jeśli nie czytamy Biblii.

Każdy jest zaproszony do czytania Pisma Świętego.

Dzień V – Pamiętaj kim się stałeś

Plan dnia:

08:00 Jutrznia

08:40 Śniadanie

09:30 Konferencja

10:00 Rozważanie Słowa Bożego

12:00 Msza Święta

13:30 Obiad

16:30 Dzielenie w grupach

18:00 Nieszpory

18:40 Kolacja

19:00 Modlitwa dzieci

20:30 Droga krzyżowa “w terenie”

22:00 Film “Ocaleni”

Jan Paweł II powiedział: “Człowiek jest drogą Kościoła”.

Jeśli Kościół zajmuje się człowiekiem, zajmuje się Chrystusem. “Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych mnieście uczynili”. Jesteśmy zaproszeni do miłowania człowieka i Boga także przez krzyż, w cierpieniu i poświęceniu, także w rodzinie, małżeństwie, pracy.

Wiara połączona z uczynkami jest wiarą chrześcijańską.

Maryja była pierwszą, która przeżyła Ewangelię. Cechują ją przywileje pasyjne. Cierpienie Maryi to uniżenie; Służebnica Pańska oznacza ogołocenie, uniżenie także uciski. Jej statusem społecznym było ubóstwo.

Doznała uniżenia również przez bezżenność Jezusa. Za czasów Jezusa,kto do 20 roku życia się nie ożenił, nie mógł być rabinem i popadał w grzech.

W życiu Maryi można się dopatrzyć pozornego braku Opatrzności Bożej: nie było dla nich miejsca w Betlejem, musieli uciekać do Egiptu, mówiono o Jezusie, że jest opętany przez złego ducha. To wszystko mogło rodzić cierpienie, wątpliwości i stanowić zapowiedziany “miecz boleści”.

Kolejne doświadczenie to zagubienie Jezusa w Jerozolimie wieku 12 lat. Dziecko odchodzi od matki. Bolesna samotność Maryi. Jezus zwraca się do niej: “kobieto, niewiasto” – stawia ją na równi z innymi ludźmi.

Wreszcie cierpienie związane jest z wyrokiem na Jezusa, biczowaniem, śmiercią Syna.

Maryja uczestniczy w chwale Boga, ale jej serce cały czas pełne jest troski, cierpienia – pod krzyżem dostała pod opiekę całą ziemię. Świadectwem jej troski o ludzi są objawienia maryjne. Ona napomina, przypomina o potrzebie modlitwy, nawrócenia, współuczestnictwa w męce Jezusa.

Jeśli stoisz pod krzyżem to weź ze sobą Maryję – wtedy wytrwasz.

Każdy krzyż ma swoją miarę.

Na krzyżu z San Damiano przedstawiony jest Chrystus tryumfujący już po zmartwychwstaniu. Dla pierwszych chrześcijan krzyż był symbolem hańby, poniżenia. Musieli zmienić w swoich serach to wyobrażenie, tak aby krzyż stał się chlubą. Krzyż zawsze stawia nas we właściwej perspektywie. Przez krzyż Chrystus wyrzuca nas z kolein życia, utartych szlaków, stawia na nowo bliżej Chrystusa. Kiedy uciekamy przed krzyżem, trudnościami, cierpieniami nie jesteśmy w pełni uczniami Chrystusa. Wtedy pojawia się jeszcze więcej cierpienia i niepokoju – zaczyna działać szatan. Chrześcijanin, który gorszy się krzyżem nie ma w sobie Ducha Świętego i liczy tylko na siebie. A przecież nasze małe krzyżyki możemy oprzeć o chwalebny krzyż Jezusa i Jemu oddać swoje trudności.

Dzień VI – Radosna pokuta

Plan dnia:

08:00 Jutrznia

08:40 Śniadanie

09:30 Konferencja

10:15 Formularz szczerości o wspólnocie

12:00 Msza Święta

13:30 Obiad

15:00 Kapituła

18:00 Nieszpory

18:40 Kolacja

19:30 Dzielenie się w grupach

20:30 Ognisko

“Dlatego bardziej jeszcze, bracia, starajcie się umocnić wasze powołanie i wybór! To bowiem czyniąc nie upadniecie nigdy.” 2P 1, 10

Te słowa można odnieść w szczególny sposób do małżeństwa. Jezus podniósł małżeństwo do rangi sakramentu. Ma być ono znakiem i miejscem miłości. Jest również miejscem pokuty, czasem krzyża. Przed Panem Bogiem mężczyzna i kobieta są równi. W hebrajskim słowa te mają wspólny rdzeń. Podobnie ks. Wójek pisał o ‘mężczyźnie’ i ‘mężynie’. Cały człowiek to mężczyzna i kobieta, Bóg dał nam pełnię, która objawia się w małżeństwie.

Dobre małżeństwo opiera się na 3 filarach:

1. dialog małżeński – rozmowa, celebracja uroczystości rodzinnych, rocznic, kontakt i bliskość.

2. stół słowa i Ciała Chrystusowego – wiara, dążenie do Jezusa, modlitwa, zwracanie się do Pana Boga.

3. łoże małżeńskie – bliskość, wyrażanie swojej miłości.

Gdy brakuje któregoś z tych filarów małżeństwo upada i nie funkcjonuje dobrze.

Wspólnota – miejsce życia i uświęcenia.

Jezus przygotował nam miejsce w niebie – we wspólnocie. Mamy miejsce w Jego Sercu. Każdy z nas ma swoją wyjątkową relację do Pana Boga, a nasze miejsce w Jego Sercu czeka tylko na daną osobę i nie zostanie zajęte przez kogoś innego. Każdy ma również swoje miejsce we wspólnocie Kościoła.

Bóg jest w trzech osobach można wnioskować, że nie jest samotnikiem:) Podobnie w niebie istnieje wspólnota Aniołów i Świętych. Pan Bóg pragnie, aby człowiek nie był samotny, lecz aby żył we wspólnocie.

Pierwsi chrześcijanie również tworzyli wspólnoty, bo wiedzieli, że jest to zgodne z wolą Jezusa. Wspólnoty powinny być przestrzenią miłości i świadectwa. We wspólnocie rodziny świadectwo życia rodziców odczytują dzieci, nasiąkają życiem rodziców, uczą się przez współuczestnictwo.

Kapituła.

W czasie kapituły wspólnoty podzieliły się swoim życiem. Następnie omówiono formację na kolejny rok i zaplanowano najbliższy dzień skupienia. Szczegóły w pobieralni (po zalogowaniu).

Dzień VII

Plan dnia:

08:00 Jutrznia

10:30 Msza Święta

“Pokropię was czystą wodą, abyście się stali czystymi, i oczyszczę was od wszelkiej zmazy i od wszystkich waszych bożków. I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała. Ducha mojego chcę tchnąć w was i sprawić, byście żyli według mych nakazów i przestrzegali przykazań, i według nich postępowali.” Ez 36,25-27

Bóg nigdy nie zmienia swojego nastawienia względem człowieka. Jego miłość jest wieczna, niezmienna, nigdy nie przemija. Dlaczego nie dostrzegamy Jego miłości? Bo grzech jest jak chmura, która zasłania słońce. “Ja przychodzę po to, aby moje owce miały życie i miały je w obfitości”. Samo przyjście Jezusa nie wystarczy, ono nas nie zmieni. Potrzebujemy osobistego przyjęcia Chrystusa do serca, zaproszenia Go do swego życia. Sam akt przyjęcia Jezusa również może nie wystarczyć. Warunkiem jest otwieranie się na Ducha Świętego. Dopiero wtedy pojawi się siła i owoce. Apostołowie po Wniebowstąpieniu zamknięci byli w wieczerniku, jeszcze liczyli na swoje siły i nie umieli jeszcze wtedy głosić Jezusa. Dopiero po zesłaniu Ducha Świętego otrzymali łaskę przepowiadania Ewangelii i siły do życia w Jezusie.

6 etapów “podróżowania” z Jezusem:

1. Czas radosnego nawracania się. – Odkrywanie bezwarunkowej miłości Chrystusa, duchowy rozwój, doświadczanie uzdrowienia, przebaczenia Jezusa. Dzielenie się dobrą nowiną o Jezusie w rodzinie , pracy.

2. Okres “przyklejania piór” – Patrzenie jakimi darami obdarzył cię Bóg, porównywanie się z innymi, zaangażowanie się we wspólnocie, “różowe okulary” w patrzeniu na wspólnotę.

3. Pierwszy kryzys. – Odkrywanie swoich słabości i wad innych we wspólnocie, pierwsze zderzenie i czas próby, trudności, może choroba, niepowodzenia. Brak odczuwania bliskości Boga. Modlitwa nie daje radości. Pojawia się pokusa ucieczki w nadaktywność, pokusa odejścia ze wspólnoty. Jest to etap zaproszenia od Jezusa do spotkania Go jako Ukrzyżowanego. Odkrycie roli krzyża w swoim życiu.

4. Ziarno obumiera. – Po podjęciu decyzji o pozostaniu we wspólnocie pogłębia się relacja z Jezusem. Otwiera się na działanie wspólnotowe. Mimo, że jest wrażenie pustej modlitwy, bez emocji widząc, że wspólnota się umacnia zostajesz w niej.

5. “Pieśń wabiąca świata” – Czas samodzielności. Więcej dajesz wspólnocie niż od niej otrzymujesz. Pokusa odejścia do innej wspólnoty. Czujesz się mocny, więź z Jezusem jest mocna, ale czujesz niedosyt. Jeśli zostaniesz czeka kolejny etap.

6. Okres apostolski. – Czas świadectwa. Trzeba zachować czujność, aby nie popaść w pychę.

 

Obecni z naszej wspólnoty:

• Kasia+Sebastian+Marcin+Paweł+Tomek+Justyna;
• Renia+Franek;
• Gosia;
• Lidka;
• Agnieszka+Artur+Paweł+Filip+Michał;
• Agnieszka+Mirek+Zosia;
• Ela J.,
• Ela+Wojtek+Krystian.

 

Pierwszy dzień skupienia po wakacjach odbył się w w Skomielnej Czarnej. Tematem był grzech. temat podprowadzał pod temat formacji tego roku związanej z tą właśnie tematyką.

Piątek i niedziela miały charakter dnia przyjazdu i wyjazdu i plan obejmował posiłki, Msze Św., oraz liturgię godzin.

Część typowo rekolekcyjna przypadła na sobotę. Oto plan dnia:

8:00 Jutrznia

8:30 Śniadanie

9:30 Wprowadzenie do rozważania Słowa

10:15 Rozważanie Słowa

12:00 Eucharystia

13:00 Obiad

13:30 Integracja / Spacer 

15:30 Dzielenie

17:00 Nieszpory

18:00 Kolacja

19:00 Spotkanie całej wspólnoty

20:00 Przerwa

21:00 Spotkanie całej wspólnoty – cd  

22:00 Adoracja Najświętszego Sakramentu

 

Do rozważenia Słowa pomocą były sigla:

Temat: grzech

HISTORYCZNE	PROROCKIE	EWANGELIE	POZAEWANGELICZNE
Rdz l,22.26n.28	Prz 6,16-19	Mt 4,4.10;	Rz 1,21-32
Rdz 2,18.23.25	Prz 30,11-14	Mt 5, 17.20;	Rz 3,21nn
Rdz 3,3-5.8.14-17.22-23	Mdr 2,23-25	Mt 6,12;	Rz 5,12-19
Rdz 4,8.24	Mdr 10,1.5	Mt 7,12;	Rz 6,2nn.5. 10-12.21-23
Rdz 6,5-8. 13nn	Iz 1,17	Mt 8,16n;	Rz 7,5.7. 10. 14-24
Rdz 8,17.21	Iz 5,8	Mt 18,23nn;	Rz 8,4.9. 14n.20.28.32
Rdz 12,l-2n	Iz 49, 15	Mt 26,28;	Rz 9,2
Rdz 24,2n	Iz 53,11	Mk 1,4.15.23;	Rz 11,25.32-33
Wj 4,22	Iz 59	Mk 2,15nn.l7;	Rz 12,21
Wj 5,1	Iz 59,l-2.12nn	Mk 3,29;	1Kor 1,21-24
Wj 19,5	Iz 63,15	Mk7,21nn;	1Kor 5,10n
Wj 20,5. 17	Iz 64,7	Mk 10,45;	1Kor 6,9n
Wj 31.18	Iz 65,6n	Łk 7,36nn;	1Kor 10,6
Wj 32,1	Jr 2,11nn	Łk 15,11nn.28-29n;	2Kor 3,3
Wj 40,36nn	Jr 3,6n.12	Łk 18,9nn;	2Kor 4,4
Lbl l,4nn.33	Jr 7,18n	Łk 19,5;	2Kor 5,17.21
Pwt 5,9	Jr 22,13	J 1,5.12.14.29.33;	2Kor 12,20
Pwt 6,13.24	Jr 31,31	13,19-20;	Ga 3,22.26nn
Pwt 7,7-8	Lm 5,21	J 8,10n. 12.34.37.39-46;	Ga 5, 16. 19-21
Pwt 8,3	Ez 14,11	J 9,41;	Ef3,10
Pwt 9,4nn.7.22	Ez 16,2-5.23	J 10,17.30;	Ef 5,3.5
Pwt 27, 15-26	Ez 18,5-9	J12,31;	KoL 3,5-8
Pwt 30,6	Ez 20,7n.18	J13,1;	1Tm l,9
Joz 7	Ez 33,25n	J 14,30;	2Tm 3,2-5
Joz 24,2.14	Ez 34	J 15,13.22n;	Tt 3,3
1Sm 3,11	Ez 36,26n	J 16,33;	1J 2,1-2.12
1Sm 13,13n	Ez 47,1-12	J 19,30-37;	1J 3,5.8-10.12-15
2Sm 12	Oz 2,8n	J 20,22-23n;	1J 14,8
2Sm 12,1-15	Oz 4,2		Ap 22,2
Hi 35,6	Am 4,l
	Am 5,7-15
	Mi 2, 1n
	Za 1,14
	Za 12,10
	Za 13,1

 

W trakcie wieczornych rozmów całej wspólnoty podzieliliśmy się informacjami z wspólnot lokalnych, ustaliliśmy, że szukamy ośrodka na wakacje, ustaliliśmy, że dziesięcina zbierana będzie we wspólnotach lokalnych i na dniach skupienia przekazywana Radzie Wspólnoty, zatwierdziliśmy schemat formacji na bieżący rok formacyjny, Brat przedstawił plan wydania wspólnego śpiewnika.

 

 

Obecni z naszej wspólnoty:

• Kasia+Sebastian+Marcin+Paweł+Tomek+Justyna;
• Renia+Franek;
• Gosia;
• Lidka;
• Agnieszka+Artur+Paweł+Filip+Michał;
• Agnieszka+Mirek+Zosia;
• Ela J.,
• Ela+Wojtek+Krystian.

Rekolekcje nosiły nazwę Porcjunkula i odbywały się wspólnie z Młodzieżą Franciszkańską Tau na górze Św.Anny. Tematem było hasło: "Franciszku odbuduj mój Kościół". Hasło to prowadziło uczestników przez różne powołania w Kościele.